Czy administracja Bidena stoi za wysadzeniem gazociągów Nord Stream 1 i 2 między Rosją a Europą Zachodnią?

Informacyjny.kim

[Celem NATO jest] „aby trzymać Rosjan z daleka, Amerykanów w środku, a Niemców na dole”. Lord Ismay, pierwszy sekretarz generalny NATO (1952-1957).

„Myślenie krótkoterminowe [decydentów politycznych i biznesowych] jest nie tylko głęboko nieodpowiedzialne – jest niemoralne”. Antonio Guterres, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych, (w przemówieniu do Zgromadzenia Ogólnego, poniedziałek 6 lutego 2023 r.).

„Ukraina, nowa i ważna przestrzeń na euroazjatyckiej szachownicy, jest geopolityczną osią, ponieważ samo jej istnienie jako niepodległego kraju pomaga przekształcić Rosję. Bez Ukrainy Rosja przestaje być imperium euroazjatyckim”. Zbigniew Brzeziński (1928-2017), amerykański teoretyk polityki polskiego pochodzenia. (W swojej książce „The Grand Chessboard”, 1997).

„Pokój jest cnotą cywilizacji. Wojna jest jego zbrodnią”. Victor Hugo (1802-1885), francuski powieściopisarz i polityk, (w „Œuvres complètes de Victor Hugo„, 1885)

Preambuła jest konieczna, aby zrozumieć, co następuje.

Od zakończenia II wojny światowej w 1945 r. wpływ rządu USA na sprawy europejskie był na pierwszym planie. Podczas zimnej wojny (1945-1989) między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim (ZSRR), Europa polegała na USA, po pierwsze w zakresie pomocy finansowej w ramach planu Marshalla z 1947 r., A po drugie, w zakresie ochrony wojskowej wraz z utworzeniem Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) w 1949 r., Sojuszu wzajemnego bezpieczeństwa i wojskowego.

Po upadku Związku Radzieckiego w 1991 roku w Waszyngtonie zdano sobie sprawę, że Europa może stać się mniej zależna od Stanów Zjednoczonych. Rzeczywiście, upadek ZSRR oznaczał również upadek Układu Warszawskiego, kontrolowanego przez Sowietów sojuszu obrony wojskowej. Dlatego nie było żadnego logicznego powodu, aby utrzymywać NATO przy życiu. Pytanie brzmiało: rozmontować NATO czy nie?

Ponieważ NATO było głównym źródłem wpływów USA w Europie Zachodniej, administracja George’a H.W. Busha i jej sekretarz stanu, James Baker, postanowili nie demontować NATO. Obiecali jednak Rosji, że sojusz wojskowy nie rozszerzy się na Europę Wschodnią. Obietnica ta została złamana przez administrację Clintona, a następnie przez inne administracje amerykańskie, a NATO rozszerzyło się na wschód, z gwałtownymi protestami Rosji, ponieważ uważało taką ekspansję za zagrożenie dla swojego bezpieczeństwa.

Niemniej jednak więzi gospodarcze między Europą Zachodnią a Rosją rosły w siłę na przestrzeni lat, dzięki wzajemnemu handlowi i inwestycjom. W 2012 roku uruchomiono nowy gazociąg Nord Stream 1, dostarczający tani rosyjski gaz ziemny do Niemiec. Niemieckie firmy bardzo skorzystały na tym tanim źródle energii. Niektóre niemieckie koncerny sprzedają nawet nadwyżkę importu rosyjskiego gazu ziemnego do innych krajów europejskich. W czerwcu 2015 roku zapadła decyzja o budowie drugiego gazociągu, Nord Stream 2, który podwoi ilość rosyjskiego gazu ziemnego przeznaczonego do Niemiec i innych krajów europejskich.

Powyższa zapowiedź wzbudziła silne obawy w rządzie USA, że kraje Europy Zachodniej stają się zbyt zależne gospodarczo od Rosji, a to w momencie, gdy NATO rozszerza się w Europie Wschodniej o byłych sojuszników Rosji: Polskę, Węgry, Czechy, Bułgarię, Estonię, Łotwę, Litwę, Rumunię, Słowację, Słowenię, Albanię i Chorwację.

Następnie wszystkie kolejne Kongresy i administracje USA zdecydowanie sprzeciwiały się budowie gazociągu Nord Stream 2. Obawiali się, że nowy gazociąg znacznie zwiększy zależność Europy od rosyjskiego gazu ziemnego, co może mieć poważne konsekwencje geopolityczne.

Wojna między Rosją a Ukrainą, która wybuchła 24 lutego 2022 r. po rosyjskiej inwazji, ale tak naprawdę rozpoczęła się w 2014 r., jest w dużej mierze wynikiem ekspansji NATO, która de facto okrążyła Rosję militarnie. Jest to również produkt uboczny amerykańskiego celu polityki zagranicznej, jakim jest odwrócenie rosnących więzi gospodarczych Europy Zachodniej z Rosją.

Jak bardzo wyraźnie stwierdza powyższy cytat Brzezińskiego, Ukraina jest tylko pionkiem w znacznie większej grze rządu Stanów Zjednoczonych, mającej na celu zerwanie więzi gospodarczych między Rosją, Niemcami i całą Unią Europejską (UE).

Kto sabotował gazociągi Nord Stream 1 i 2?

W poniedziałek 26 września 2022 r., w dniu Rosz Haszana (co dosłownie oznacza „początek roku” w języku hebrajskim*), prezydent USA Joe Biden rzekomo nakazał zniszczenie podmorskich gazociągów Nord Stream 1 i 2, łączących Rosję i Niemcy. (Uwaga: Gazociąg Nord Stream 1 został oddany do użytku w 2012 r., podczas gdy Nord Stream 2 został ukończony w 2021 r., ale nigdy nie został oddany do użytku.)

Jeśli zostanie to potwierdzone, taki akt państwowego sabotażu terrorystycznego zostanie uznany za oczywisty akt wojny ze strony administracji Bidena. Najprawdopodobniej miałoby to również istotne konsekwencje polityczne, geopolityczne i gospodarcze w nadchodzących miesiącach i latach.

Dokładnie to ujawnia wybuchowy, dobrze udokumentowany, spójny i długi raport zatytułowany „How America Took Out the Nord Stream Pipeline” z 8 lutego 2023 r., napisany przez znanego amerykańskiego dziennikarza Seymoura Hersha (1937-). Laureat nagrody Pulitzera, Seymour Hersh, ma za sobą długą i pełną sukcesów karierę dziennikarza śledczego specjalizującego się w amerykańskich sprawach wojskowych i amerykańskim zaangażowaniu wojskowym za granicą.

Pan Hersh donosi bardzo szczegółowo – powołując się na wiarygodne źródła, które na razie muszą pozostać anonimowe – jak ściśle tajny plan zniszczenia 750-milowych gazociągów pod Morzem Bałtyckim, łączących Rosję i Niemcy, został opracowany w Waszyngtonie przez grupę międzyagencyjną pod kierownictwem Jake’a Sullivana. Doradca Bidena ds. bezpieczeństwa narodowego, począwszy od późnej jesieni 2021 r.

Należy zauważyć, że takie planowanie miałoby miejsce na kilka miesięcy przed rozpoczęciem przez Rosję inwazji wojskowej na Ukrainę, 24 lutego 2022 r., w celu uniemożliwienia Ukrainie przystąpienia do NATO.

Wkrótce po eksplozji z 26 września 2022 r. niektóre amerykańskie media zaskakująco nazwały sabotaż strategicznych gazociągów Nord Stream 1 i 2 wojenną „tajemnicą”. Niektóre media twierdziły nawet, że Rosja mogła wysadzić własne rurociągi z jakichś mglistych powodów. Teraz wydaje się, że tajemnica może zostać rozwiana dzięki pracowitości i ciężkiej pracy amerykańskiego dziennikarza Hersha.

Mimo że akcja sabotażowa specjalistów nurkowych amerykańskiej marynarki wojennej (przy aktywnej współpracy Norwegii) miała pozostać dobrze strzeżoną tajemnicą i być owiana zaprzeczeniem, prezydent Joe Biden nie mógł powstrzymać się od publicznego komentowania ściśle tajnego planu, nawet zanim plan miał zostać wykonany.

Rzeczywiście, 7 lutego 2022 r., Podczas wspólnej konferencji prasowej z kanclerzem Niemiec Olafem Scholzem w Waszyngtonie, Biden oświadczył, co następuje:

[Jeśli Rosja zaatakuje Ukrainę], „wtedy nie będzie już Nord Stream 2. Położymy temu kres”. Dodał, aby było całkowicie jasne, w odpowiedzi na kolejne pytanie dziennikarza: „Obiecuję wam, że będziemy w stanie to zrobić”.

Dlatego to, co dziennikarz Hersh ujawnia teraz szczegółowo w swoim liczącym 5 słów raporcie, nie jest całkowitym zaskoczeniem, biorąc pod uwagę, że sam przewodniczący Joe Biden wyraźnie wskazał, że jego zamiarem jest likwidacja gazociągów łączących Rosję z Niemcami.

Co więcej, to, co zostało teraz upublicznione, to ogromne wysiłki podjęte przez administrację Bidena, aby utrzymać plan sabotażu w ścisłej tajemnicy.

Po pierwsze, Kongres był utrzymywany w niewiedzy na temat planu. Po drugie, według Seymoura Hersha, specjalne komandosy nurkowe amerykańskiej marynarki wojennej były potajemnie rekrutowane i szkolone do misji umieszczania min w głębokim morzu, na rurociągach Nord Stream na wodach duńskich, u wybrzeży wyspy Bornholm. Po trzecie, umieszczenie ładunków wybuchowych na rurociągach w czerwcu 2022 r. zostało zasymulowane w ramach ćwiczeń wojskowych NATO o nazwie Baltops 22 i zostało przeprowadzone przez Szóstą Flotę USA, która w tym czasie znajdowała się w tym rejonie.

Ponadto, ponieważ takie materiały wybuchowe można było zdalnie zdetonować, dokładna data zniszczenia rurociągów została pozostawiona prezydentowi Bidenowi do podjęcia decyzji. – Podobno wybrał datę poniedziałek 26 września 2022 r.

Polityczne, prawne, ekonomiczne i geopolityczne konsekwencje sabotażu

Teraz, gdy kot wydawałby się być poza workiem, a tak zwana „tajemnica” wydawałaby się być wyjaśniona, konsekwencje tego aktu sabotażu państwowego mogą być ogromne.

Podczas gdy przez cały czas prezydent Biden niejasno sugerował, że Rosja może stać za sabotażem własnych instalacji, kilka dni po tym, jak sam nakazał wysadzenie rurociągów.

Wydaje się, że konieczne są przesłuchania w Kongresie w tej sprawie, z zeznaniami pod przysięgą przez niektóre z najbardziej zaangażowanych osób. Nawet impeachment Bidena może być brany pod uwagę.

Jest to przypomnienie fabrykacji i pretekstu użytego przez administrację Lyndona B. Johnsona po incydencie w Zatoce Tonkińskiej w 1964 r., aby uzasadnić eskalację zaangażowania wojskowego USA w wojnę w Wietnamie.

Można również pamiętać raport z września 2000 r. opublikowany przez PNAC (Project for a New American Century). Napisany pod nadzorem neokonserwatywnego zastępcy sekretarza obrony Paula Wolfowitza, zapalonego działacza na rzecz wojny z Irakiem, raport sugerował, że istnieje potrzeba „nowego Pearl Harbor”, aby pobudzić kraj do celu „ponownego uzbrojenia Ameryki”.

Rok później, przez przypadek lub w inny sposób, doszło do katastrofalnego wydarzenia z 11 września, które skutecznie zmieniło politykę zagraniczną USA.

Kiedy rząd działa w całkowitej tajemnicy, niezależnie od demokratycznych instytucji ustawodawczych, może upłynąć dużo czasu, zanim obywatele poznają całą prawdę kryjącą się za pewnymi tak zwanymi „tajemniczymi” wydarzeniami.

Po drugie, wydarzenie sabotażowe pokazuje, że jednym z celów (być może głównym) w przystąpieniu Ukrainy do NATO i sprowokowaniu Rosji było stworzenie bezpośredniej konfrontacji z Rosją, która mogłaby „uzasadnić” zniszczenie rosyjsko-niemieckich rurociągów. Dlatego naród niemiecki jest zobowiązany poprosić kanclerza Niemiec Olafa Scholza o publiczne rozliczenie jego roli w całej tej brudnej sprawie. Nie jest wykluczone, że pan Scholz może zostać wezwany do złożenia rezygnacji.

Po trzecie, z prawnego punktu widzenia można oczekiwać, że rosyjski rząd i międzynarodowe konsorcjum, które jest właścicielem zniszczonych rurociągów, rozpoczną lawinę pozwów zgodnie z prawem międzynarodowym i zażądają miliardów dolarów odszkodowania. Inne ofiary wynikającego z tego wzrostu cen gazu ziemnego mogą pójść w ich ślady. Oczekuje się również, że Rosja wysunie formalne oskarżenie USA za tak otwarte naruszenie Karty Narodów Zjednoczonych.

Po czwarte, w miarę jak coraz więcej informacji zacznie wyciekać w nadchodzących tygodniach, rządy europejskie i przywódcy UE – kupiwszy oficjalną narrację Waszyngtonu, że dążenie do przyjęcia Ukrainy do NATO i Unii Europejskiej opierało się przede wszystkim na szacunku dla niepodległości Ukrainy – mogą być zmuszone do ponownej oceny swoich motywów wspierania wojny prowadzącej donikąd. z wyjątkiem prawdopodobnie III wojny światowej.

Rzeczywiście, jeśli wojna ukraińska była od początku wojną sfabrykowaną przez Amerykanów, począwszy od wspieranego przez USA obalenia wybranego rządu ukraińskiego w 2014 r., niektórzy z najbardziej zagorzałych europejskich zwolenników wojny mogą zdać sobie sprawę, że zostali zmanipulowani.

Wreszcie, rewelacje dziennikarza Hersha mogą również zakłócić, a może nawet wykoleić każdy plan, jaki USA i NATO mogły mieć, aby eskalować wojnę na Ukrainie.

Konkluzja

Ten smutny współczesny epizod w długiej historii ludzkich wojen powinien dać nam wszystkim nauczkę. Rzeczywiście, w sprawach wojen lub innych zbrodni pierwsze pytanie powinno zawsze brzmieć: „Cui Bono?” lub „Kto zyskuje?”

Ogólnie rzecz biorąc, gdy wybucha wojna, możesz być pewien, że leży to w interesie jednej ze stron, tej, która aktywnie jej szukała, a niekoniecznie tej, która strzelała pierwsza.

Wreszcie, trzeba powiedzieć, że w sprawach wojen napastniczych nie można ufać żadnemu rządowi.