Nanotechnology in Cosmetics and Cosmeceuticals—A Review of Latest Advancements

Gupta, Vaibhav; Mohapatra, Sradhanjali; Mishra, Harshita; Farooq, Uzma; Kumar, Keshav; Ansari, Mohammad Javed; Aldawsari, Mohammed F.; Alalaiwe, Ahmed S.; Mirza, Mohd Aamir; Iqbal, Zeenat

doi:10.3390/gels8030173

Otwarty dostępRecenzja

Nanotechnologia w kosmetyce i kosmeceutykach – przegląd najnowszych osiągnięć

¹

Laboratorium Nanotechnologii, Szkoła Edukacji i Badań Farmaceutycznych (SPER), Jamia Hamdard University, New Delhi 110062, Delhi, Indie

²

Zespół badawczy Smart Society, Wydział Biznesu i Ekonomii, Uniwersytet Mendla, 61300 Brno, Czechy

³

Wydział Farmacji, College of Pharmacy, Prince Sattam Bin Abdulaziz University, Alkharj 16278, Arabia Saudyjska

^*

Autorzy, do których należy kierować korespondencję.

^†

Autorzy ci w równym stopniu przyczynili się do tej pracy.

Żele 2022, 8(3), 173; https://doi.org/10.3390/gels8030173

Otrzymano: 30 stycznia 2022 / Aktualizacja: 24 lutego 2022 r. / Zaakceptowano: 7 marca 2022 / Opublikowano: 10 marca 2022

Pobierać

Przeglądaj figury

Wersje Uwagi

Abstrakt

Nanotechnologia ma potencjał, aby generować postępy i innowacje w zakresie formuł i systemów dostarczania. Ta szybko rozwijająca się technologia jest szeroko wykorzystywana do celów diagnostycznych i terapeutycznych. Obecnie preparaty kosmetyczne zawierające nanotechnologię są stosunkowo nowym, ale bardzo obiecującym i wysoce zbadanym obszarem. Wykazano, że zastosowanie nanotechnologii w kosmetykach przezwycięża wady związane z tradycyjnymi kosmetykami, a także dodaje więcej użytecznych funkcji do formulacji. Nanokosmetyki i nanokosmeceutyki zostały szeroko zbadane pod kątem skóry, włosów, paznokci, warg i zębów, a włączenie nanomateriałów poprawiło skuteczność produktu i zadowolenie konsumentów. Prowadzi to do zastąpienia wielu tradycyjnych kosmeceutyków nanokosmeceutykami. Jednak badania nanotoksykologiczne nanokosmeceutyków wzbudziły obawy dotyczące zagrożeń dla zdrowia ze względu na ich potencjalną penetrację skóry, powodując skutki toksyczne. Niniejszy przegląd podsumowuje różne podejścia oparte na nanotechnologii wykorzystywane w dostarczaniu kosmetyków i produktów kosmeceutycznych wraz z odpowiednimi patentami. Przedstawia ich korzyści, a także potencjalne zagrożenia dla zdrowia i środowiska. Ponadto podkreśla status regulacyjny kosmeceutyków i analizuje różne wytyczne regulacyjne w Indiach, Europie i USA oraz omawia różne wytyczne i zalecenia wydane przez różne organy regulacyjne. Wreszcie, niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie przeglądu nanokosmetyków i nanokosmeceutyków oraz ich zastosowań w przemyśle kosmetycznym, co może pomóc konsumentom i organom regulacyjnym w uzyskaniu świadomości na temat korzyści i toksyczności związanej z ciągłym i długotrwałym stosowaniem tych produktów, zachęcając w ten sposób do ich rozsądnego stosowania.

Słowa kluczowe:

nanotechnologia; nanomateriał; kosmetyki; kosmeceutyki; nanokosmetyki; nanokosmeceutyki; patent; regulacja; zagrożenia dla zdrowia; toksyczność

1. Wstęp

Nanotechnologia i systemy nanodostarczania to innowacyjne dziedziny nauki, które obejmują projektowanie, charakterystykę, produkcję i stosowanie materiałów, urządzeń i systemów na poziomie nanoskali (1–100 nm). Nanotechnologia, uznawana za jedną z rewolucyjnych technologii, jest szeroko badana w dziedzinie kosmetyków i kosmeceutyków [1,2]. Włączenie nanotechnologii doprowadziło do postępu w nauce kosmetycznej, co spowodowało wzrost popytu konsumentów na całym świecie [3]. Obecnie nanomateriały przyciągają uwagę w tej dziedzinie, ponieważ oferują większą przewagę nad tradycyjnie stosowanymi produktami kosmetycznymi. Ponadto połączenie nanomateriałów w znacznym stopniu przyczyniło się do globalnego wzrostu udziału w rynku farmaceutyków i kosmetyków. W 2019 r. wielkość międzynarodowego rynku nanomateriałów oszacowano na 8,5 mld USD i oczekuje się, że w latach 13–1 wzrośnie do 2020,2027 % skumulowanej rocznej stopy wzrostu [4]. Chociaż koncepcja nanomateriałów (nanocząstek złota i srebra) jest stosowana w kosmetyce od kilku lat, w ostatnich latach nasiliła się jej obszerność.

Kosmetyki to preparaty, które są stosowane przez człowieka od dawna, przede wszystkim w celach regeneracyjnych i są doceniane przez obie płcie. Można je zdefiniować jako preparaty, które są zwykle stosowane zewnętrznie i mogą być formułowane z pojedynczego lub kombinacji substancji uzyskanych ze źródeł naturalnych lub sztucznych [5]. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (USFDA) definiuje kosmetyki jako preparat "przeznaczony do stosowania na organizm ludzki w celu oczyszczenia, upiększenia, promowania atrakcyjności lub zmiany wyglądu bez wpływu na strukturę lub funkcje organizmu". Ta ekspansywna definicja obejmuje każdy materiał proponowany do stosowania jako składnik produktu kosmetycznego, chociaż mydło jest wyraźnie wyłączone z tej klasy [6]. Jednak zgodnie z tą ustawą słowo "kosmeceutyczny" nie ma definicji. Zgodnie z federalną ustawą o lekach spożywczych i kosmetykach (FD & C Act) nie ma takiego słowa jak "kosmeceutyk". Słowo to jest używane tylko do celów przemysłowych w odniesieniu do produktów kosmetycznych o działaniu terapeutycznym. Dyrektywa kosmetyczna Unii Europejskiej (EUCD) definiuje kosmetyki jako "każdą substancję lub preparat przeznaczony do kontaktu z różnymi zewnętrznymi częściami ciała ludzkiego (naskórek, system włosów, paznokcie, wargi i zewnętrzne narządy płciowe) lub z zębami i błonami śluzowymi jamy ustnej wyłącznie lub głównie w celu ich czyszczenia, perfumowanie ich, zmiana wyglądu i/lub korygowanie zapachu ciała i/lub ich ochrona lub utrzymywanie w dobrym stanie" [7]. Ustawa o lekach i kosmetykach z 1940 r. i zasady z 1945 r. definiują kosmetyk jako "każdy artykuł przeznaczony do wcierania, wylewania, posypywania lub rozpylania, wprowadzania lub w inny sposób nakładania na ciało ludzkie lub jakąkolwiek jego część w celu oczyszczenia, upiększenia, promowania atrakcyjności lub zmiany wyglądu, i obejmuje każdy artykuł przeznaczony do stosowania jako składnik kosmetyku" [8]]. Pomimo tych definicji, znaczenie prawne kosmetyków w wielu krajach jest szersze. W niektórych krajach zachodnich kosmetyki są zwykle interpretowane jako produkty upiększające, takie jak szminka, tusz do rzęs, eyelinery, rozświetlacz i kilka innych tego rodzaju przedmiotów [9].

Kosmeceutyki można opisać jako preparaty zawierające terapeutycznie aktywne składniki, które mają specyficzne działanie lecznicze po zastosowaniu powierzchniowym z tradycyjnie stosowanymi kosmetykami. Produkty te mają wymierne efekty regenerujące na skórze i włosach i są wykorzystywane do leczenia różnych schorzeń, takich jak uszkodzone włosy, zmarszczki, fotostarzenie, suchość skóry, jasne plamy, przebarwienia itp. Działając jako pomost między lekami i produktami do pielęgnacji urody, obiecują poprawę wyglądu [10,11]. Obecnie kosmeceutyki są uważane za jeden z najszybciej rozwijających się segmentów branży higieny osobistej, a rynek indywidualnego rozważania znacznie się rozwija [2]. Jest to jedno z najszybciej rozwijających się przedsięwzięć, wymagające ekspansji w badaniach, eksploracji i zastosowaniach nanokosmeceutyków.

Manipulacja materiałami na poziomie atomowym poprzez wykorzystanie nanotechnologii ma ogromny potencjał w dziedzinie kosmeceutyków, otwierając nowe możliwości dla przemysłu kosmetycznego. Włączenie różnych nanomateriałów podczas opracowywania produktów kosmetycznych/kosmeceutycznych skutkuje odpowiednio nanokosmetykami / nanokosmeceutykami. Przedłużenie działania, zwiększona biodostępność i poprawa atrakcyjności estetycznej produktów to tylko niektóre z zalet związanych z kosmeceutykami opartymi na nanotechnologii. Produkty te oferują kilka innych zalet w porównaniu z tradycyjnie stosowanymi kosmeceutykami, takimi jak mały rozmiar i ogromny stosunek powierzchni do objętości, co czyni je skutecznymi adiuwantami w kosmeceutykach. Ponadto włączenie nanocząstek do preparatów kosmetycznych nie zmienia właściwości kosmeceutyków, ale poprawia ich wygląd, krycie i przyczepność do skóry. Producenci kosmetyków stosują składniki nanowymiarowe w celu poprawy ochrony przed promieniowaniem UV, penetracji skóry, koloru, uwalniania zapachu, jakości wykończenia, efektu przeciwstarzeniowego i wielu innych właściwości. Przedłużają czas działania, kontrolując dostarczanie składników aktywnych, powodując specyficzność miejsca, poprawiając biokompatybilność lub zwiększając zdolność ładowania leków. Wszystkie te czynniki sprawiają, że są one bardziej popularne wśród konsumentów, co wymaga badań klinicznych w tej dziedzinie w celu rozwiązania ich problemów związanych z bezpieczeństwem. Nanokosmeceutyki są również bardzo wykorzystywane do formułowania różnych preparatów przeciwstarzeniowych. Są one z powodzeniem sprzedawane między innymi jako produkty do pielęgnacji skóry, pielęgnacji włosów i paznokci, twierdząc, że stymulują ich wzrost, chronią ich strukturę i zwiększają siłę nawilżenia, poprawiając w ten sposób ich skuteczność jako produktów kosmetycznych [12,13]. Chociaż mają kilka zalet, jednocześnie mają ograniczenia związane ze stabilnością, skalowalnością, toksycznością, kosztami itp. Ponadto profile bezpieczeństwa i toksyczności nanomateriałów są nadal dyskusyjne. Niewielkie rozmiary, zwiększona powierzchnia i dodatni ładunek powierzchniowy nanocząstek poprawiają ich zdolność do biologicznego oddziaływania z mikrośrodowiskiem. Z drugiej strony mają toksyczność zależną od dawki poprzez różne drogi podawania. Powszechnie wiadomo, że na biodostępność składnika aktywnego lepiej wpływa dawkowanie, a nie właściwości fizykochemiczne aktywnej części [14]. W związku z tym, w przypadku produktów kosmetycznych, głównym problemem w rozwoju nanoformulacji jest to, że mogą one zwiększać stężenie składników aktywnych docierających do krwi i wpływać na toksyczność [15]. Rycina 1 przedstawia ogólne działanie nanocząstek w kosmetykach i kosmeceutykach.

Ryc. 1. Zalety nanokosmeceutyków.

Na podstawie tych faktów przeprowadzono przegląd narracyjny wszystkich odpowiednich artykułów i raportów, przeszukując powiązane słowa kluczowe w różnych źródłach. Google Patents został wykorzystany do zbierania danych dotyczących powiązanych patentów. Wybrane badania porównano i skondensowano w celu uzyskania jakościowego wyniku opartego na istniejących teoriach i zasadach. W niniejszym przeglądzie przedstawiono różne nanocząsteczki i systemy nanodostarczania stosowane w produktach kosmetycznych i kosmeceutycznych oraz ich pozytywne i negatywne cechy wraz z powiązanymi patentami. Omówiono również zagrożenia dla zdrowia i środowiska związane z nanokosmeceutykami wraz z proponowanymi rozwiązaniami. Ponadto w niniejszym przeglądzie podkreślono scenariusze regulacyjne i porównano różne przepisy dotyczące kosmetyków. Ponadto ma on pomóc przemysłowi i innym zainteresowanym stronom w identyfikowaniu potencjalnych problemów związanych z bezpieczeństwem związanych z nanomateriałami w kosmetykach. Omówiono również różne wytyczne i zalecenia określone przez różne agencje regulacyjne. Wreszcie, niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie przeglądu nanokosmetyków i nanokosmeceutyków oraz ich zastosowań w przemyśle kosmetycznym oraz zaproponowanie przyszłych kierunków, które mogą pomóc konsumentom i organom regulacyjnym w uzyskaniu świadomości na temat korzyści i toksyczności związanej z ciągłym i długotrwałym stosowaniem tych produktów, zachęcając w ten sposób do ich rozsądnego stosowania.

2. Nanomateriały stosowane w produktach kosmetycznych

Nanomateriały to materiały mające co najmniej jeden wymiar w zakresie nano i znacząco różne właściwości fizykochemiczne. Materiały te są powszechnie stosowane w przemyśle kosmetycznym od wielu lat. Kosmetyki zawierające nanomateriały wykazują więcej zalet w porównaniu z kosmetykami w mikroskali. Duża powierzchnia tych cząstek jest odpowiedzialna za ich wydajny transport, absorpcję, biodostępność i przezroczystość oraz trwały efekt produktu. Jednakże należy wziąć pod uwagę stężenie w celu obejścia związanej z tym toksyczności. W poniższej tabeli 1 opisano różne nanomateriały stosowane w przemyśle kosmetycznym.

Tabela 1. Różne nanomateriały stosowane do przygotowywania kosmetyków i kosmeceutyków.

2.1. Cząstki nieorganiczne

Są to bardziej hydrofilowe, bardziej biokompatybilne, bezpieczniejsze i wyjątkowo stabilne cząstki w porównaniu z naturalnymi nanocząsteczkami. Mogą być znacznie różne, ponieważ te nanocząstki pochodzą ze składników nieorganicznych (Ag, Au, Ti itp.), Podczas gdy naturalne są wytwarzane z polimerów. Rysunek 2 pokazuje procentowy udział różnych nanocząstek nieorganicznych w preparatach kosmetycznych i kosmeceutycznych

Ryc. 2. Proporcje różnych nanocząstek nieorganicznych w formulacjach kosmetyków.

Istnieje wiele nieorganicznych nanocząstek stosowanych w kosmeceutykach. Kilka ważnych cząstek opisano poniżej.

2.1.1. Ditlenek tytanu i tlenek

Filtry przeciwsłoneczne są przydatne do ochrony skóry przed niebezpiecznym wpływem promieniowania słonecznego, w tym UVB, UVA-2 i UVA-1 [27,28]. Zwykle składają się z tlenku (ZnO) i dwutlenku tytanu (TiO)₂) jako nieorganiczne filtry promieniowania UV, które zapobiegają docieraniu szkodliwego promieniowania słonecznego do skóry. Ustalono, że ZnO jest bardziej skuteczny w blokowaniu UVA i TiO₂ jest lepszy dla zakresu UVB. Stąd odpowiednia proporcja mieszaniny tych cząstek gwarantuje szeroki zakres ochrony przed promieniowaniem UV [29]. TiO₂ jest prawdopodobnie najszerzej stosowaną i wydajną nanocząstką nieorganiczną do filtrów przeciwsłonecznych i ma wyższy współczynnik ochrony przeciwsłonecznej (SPF) w nanoskali, co czyni go bardziej skutecznym i powoduje lepszy efekt regenerujący ze względu na przezroczystość, w przeciwieństwie do oryginalnego koloru. Te właściwości TiO₂ można je przypisać dużemu stosunkowi powierzchni do objętości w zakresie nano [30], ponieważ sprawia, że jest on wysoce zdolny do przenoszenia cząsteczek, gdy ich rozmiary są zmniejszone do 10-20 nm. Ponadto doniesiono, że TiO w nanoskali₂ i ZnO wykazują niesamowite korzyści w porównaniu z wieloma materiałami, które są większe niż zakres nano [31]. TiO₂ i nanocząstki ZnO stosowane jako filtry UV w filtrach przeciwsłonecznych [32] zaczynają się od wielkości 20 nm. Wykazują lepsze rozpraszanie i dają doskonały efekt regenerujący lub ochronny. Z drugiej strony wykazano, że wdychanie dużej ilości tych nanocząstek jest szkodliwe [33]. Tak więc alternatywna droga podawania (tj. Aplikacja skórna) koncentruje się na normalnych składnikach ochrony przeciwsłonecznej, ponieważ są one bezpieczniejsze i nie ma dowodów na ich infiltrację do naskórka lub znaczące problemy z toksycznością [16,34]. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (IARC) klasyfikuje TiO₂ jako czynnik rakotwórczy grupy 2B IARC [32]. Przeprowadzono badania na gryzoniach narażonych na działanie dużych ilości TiO₂ nanocząstki i pigmenty, które spowodowały rozpad komórek w płucach gryzoni; Sytuacja ta jest porównywalna do pracy w zapylonym środowisku, powodując poważne szkodliwe skutki u osób narażonych na ich działanie. Jednak ZnO jest uważany za bezpieczny podmiot przez USFDA do stosowania jako filtr UV w kosmetykach lub kosmeceutykach. Alternatywnie, naturalnie występujące nanocząstki, takie jak nanocząstki bluszczu, które są wydzielane z korzeni bluszczu angielskiego (Hedera helix), są na ogół bezpieczniejsze i wykorzystywane ze względu na ich działanie chroniące przed promieniowaniem UV [35]. Zwiększona przejrzystość wizualna i bezpieczeństwo nanocząstek Ivy sprawiają, że są one atrakcyjną alternatywą dla zastąpienia innych toksycznych nanocząstek, zmniejszając wpływ na zdrowie i środowisko.

2.1.2. Nanocząstki złota i srebra

Nanocząsteczki złota i srebra wykazują właściwości antybakteryjne i przeciwgrzybicze [36] i są szeroko stosowane w preparatach kosmetycznych, takich jak antyperspiranty, kremy przeciwstarzeniowe i maski na twarz. Złoto ma długą historię stosowania w zarządzaniu zdrowiem skóry i produktach do pielęgnacji urody w Egipcie, gdzie złoto było używane do utrzymania cery skóry. Egipcjanie wierzyli, że złoto poprawia ich skład skóry i elastyczność. Obecnie złoto jest włączane do różnych produktów do pielęgnacji skóry, takich jak maści, kremy i zabiegi pielęgnacyjne. Ogólnie rzecz biorąc, złoto w produktach do pielęgnacji skóry nazywa się złotem koloidalnym lub, dokładniej, nanozłotem, jeśli znajduje się w zakresie wielkości od 5 nm do 400 nm. Jego kolor waha się od czerwonego do fioletowego, w zależności od wielkości i całkowitej powierzchni [2,37]. Nanocząstki złota mają różne kształty, takie jak nanosfery, nanopręty, nanoklastry, nanogwiazdy, nanopowłoki, nanokostki i nanotrójkąty, a stan tych cząstek determinuje ich wychwyt komórek i zachowanie optyczne. Właściwości takie jak stabilność i biokompatybilność sprawiają, że są bardziej odpowiednie do pielęgnacji skóry i kosmetyków [2]. Ponadto ich właściwości przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne i przeciwstarzeniowe są dobrze ugruntowane, co jest bardzo istotne w przemyśle kosmeceutycznym i zastosowaniach gojenia się ran [38]. Nanocząsteczki złota odgrywają istotną rolę w naprawianiu uszkodzeń skóry i poprawie powierzchni skóry, wdzięku i elastyczności. Kojące właściwości złota sprawiają, że jest to wyjątkowy środek do leczenia stanów zapalnych skóry, oparzeń słonecznych i nadwrażliwości. Dzięki temu może być z powodzeniem stosowany w maseczkach na twarz i innych kosmetykach.

Nanocząstki srebra mogą być wykorzystywane jako skuteczne inhibitory różnych mikroorganizmów. Mieszaniny na bazie srebra i srebra mogą być wykorzystywane do kontrolowania rozwoju bakterii w różnych preparatach [39]. Wykorzystanie srebra w kosmetykach może być problematyczne, ponieważ srebro łatwo wytrąca się w mieszaninach na bazie srebra, które można przezwyciężyć poprzez wykorzystanie nanocząstek srebra. W Europie bezpieczeństwo srebra koloidalnego w nanostrukturach dotyczące jego stosowania w kosmetykach do jamy ustnej i skóry jest niejednoznaczne [40]. W USA, ze względu na brak przepisów FDA, uważa się, że kosmetyki nie mają obiecujących właściwości antybakteryjnych [41]. Według badań zastosowanie nanocząstek srebra jako dodatku w kosmetykach sprawia, że preparat jest stabilny, bez wykazywania sedymentacji, przez ponad 1 rok. Ponadto nanocząsteczki srebra wykazywały odpowiednią ochronę przed drobnoustrojami i ich wzrostem i nie wnikały do ludzkiej skóry [42].

2.1.3. Krzemionka (SiO₂)

Ponieważ nanocząsteczki krzemionki mają hydrofilowe powierzchnie sprzyjające rozszerzonej dystrybucji i niskim kosztom produkcji, zainteresowanie tymi materiałami wzrosło, szczególnie w sektorze kosmetycznym. Nanokrzemionka jest wykorzystywana do poprawy adekwatności, powierzchni i okresu rzeczywistej użyteczności artykułów kosmetycznych [43]. Wykazano, że nanocząsteczki krzemionki mogą pomóc poprawić wygląd i przywłaszczenie odcieni w szminkach i utrzymać kolory na miejscu [44]. Nanocząstki krzemionki występują jako nanodyspersje o zakresie wielkości od 5 do 100 nm i mogą dostarczać zarówno jednostki hydrofilowe, jak i lipofilowe do odpowiednich celów poprzez enkapsulację [12]. Nanocząstki te znajdują się zazwyczaj w niespłukiwanych i zmywanych kosmetykach do włosów, skóry, ust, twarzy i paznokci, i oczekuje się dalszej ekspansji nanocząstek krzemionki w produktach kosmetycznych [45]. Jednak praktyczne zastosowania nanocząstek na bazie krzemionki są wątpliwe i budzą obawy co do ich bezpieczeństwa, ale czynniki takie jak rozmiar i zmiany powierzchni powinny być brane pod uwagę podczas badania ich toksyczności [45,46]. Jednak komercyjne zastosowanie nanocząstek krzemionki w środkach upiększających jest nadal niejednoznaczne i wymaga długoterminowych prób [16].

2.1.4. Sadza

Sadza, CI 77266, jest znana jako znaczący składnik preparatów kosmetycznych i jest często stosowana jako barwnik w produktach kosmetycznych do oczu i skóry. UE zatwierdziła go do stosowania w postaci nanostruktury i jako barwnika w maksymalnej zawartości procentowej wynoszącej 10%. Ocena nanocząstek sadzy wykazała, że wykazują one wyższą skłonność do powodowania cytotoksyczności, nasilenia i zmian fagocytozy w ludzkich monocytach w porównaniu z nanocząstkami o wielkości mikrona [47]. Zgodnie z UE może być stosowany w przedmiotach kosmetycznych, gdy nie ma niebezpieczeństwa wdychania [16].

2.1.5. Nano-hydroksyapatyt

Nano-hydroksyapatyt jest stosowany w kosmetykach przeznaczonych specjalnie do preparatów doustnych, które są stosowane w leczeniu skrajnej wrażliwości zębów i polerowania remineralizacji zębów [48]. Jest uważany za obiecującą i bezpieczną opcję do tych celów przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (USFDA) [49]. Cząstki te zostały włączone do preparatów doustnych, takich jak płyny do płukania zębów i płyny do płukania jamy ustnej, ze względu na ich właściwości remineralizacyjne i odczulające. Takie preparaty mogą stanowić alternatywę dla pasty do zębów z fluorem [16].

2.2. Nanoorganiczne (tris-bifenylotriazyna)

Tris-biphenyl triazine jest nowatorskim, silnym i fotostabilnym filtrem stosowanym specjalnie w preparatach ochrony przeciwsłonecznej [50]. W swojej nano formie działa jako środek chroniący przed promieniowaniem UV o szerokim spektrum działania i dlatego jest często stosowany w preparatach ochrony przeciwsłonecznej. Oferuje znaczną fotostabilność i jest zatwierdzonym środkiem chroniącym przed promieniowaniem UV w Europie. Jest używany pod nazwą TINOSORB A2B przez BASF SE. Metylenobis-benzotriazolylo tetrametylobutylofenol (nano) lub MBBT jest kolejnym zatwierdzonym środkiem chroniącym przed promieniowaniem UV na rynku UE i może być stosowany w procentach do 10% w / w preparatach kosmetycznych nakładanych na skórę. Według oceny Komitetu Naukowego ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (SCCS), MBBT nie stanowi zagrożenia dla ludzi, jeśli jest stosowany na stałą, nieprzerwaną skórę. Niemniej jednak wzbudził obawy związane z możliwym szkodliwym wpływem i może ulegać bioakumulacji w wybranych tkankach [16].^®

2.3. Kulki Bucky'ego (Buckminsterfullerene/C60)

Fuleren węglowy jest szeroko stosowany w kosmetykach i kosmeceutykach ze względu na swoje właściwości antyoksydacyjne. Fulereny są szeroko stosowane w preparatach kosmeceutycznych odmładzających skórę ze względu na ich silną zdolność usuwania wolnych rodników tlenowych, pomagając w ten sposób zmniejszyć skutki uszkodzeń UV, takich jak przebarwienia i zmarszczki [51]. Fuleren jest trójwymiarowym sferycznym związkiem, który składa się z pierścienia węglowego o nieparzystej liczbie atomów węgla [52] i dlatego nazywany jest "buckyballs" lub buckminsterfullerene. Same fulereny mają ograniczone zastosowanie ze względu na ich hydrofobowy charakter, ale zastosowanie środków powierzchniowo czynnych w odpowiednim stężeniu poprawiło ich rozpuszczalność w wodzie, a tym samym z powodzeniem zwiększyło ich wykorzystanie w zastosowaniach farmaceutycznych [36,53].

2.4. Postanowienia różne

Nanocząstki stosowane w kosmetykach lub kosmeceutykach można kompleksowo podzielić na dwie kategorie: nanocząstki biodegradowalne (składające się z lipidów, chitozanu itp.) i nanocząstki nieulegające biodegradacji (ZnO, nanocząstki na bazie krzemionki itp.) [54]. Chityna i jej deacetylowana pochodna chitozan są kolejną klasą, która jest szczególnie interesująca dla przemysłu kosmeceutycznego ze względu na ich szczególne właściwości organiczne i mechaniczne [55]. Nanowłókna chityny otrzymuje się z egzoszkieletu skorupiaków po usunięciu frakcji białkowych i węglanowych [54]. Nanowłókna chityny w emulsjach mogą organizować się w higroskopijną warstwę subatomową, która utrudnia rozpraszanie wody i zwiększa nawilżenie skóry [16,56].

3. Systemy nanoleków stosowane w kosmetykach

W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci nanotechnologia dostarczała nowatorskich rozwiązań wielu problemów na arenie medycznej i farmaceutycznej. Ta sama koncepcja została zastosowana w kosmetykach, co zaowocowało nowymi formułami zwanymi nanokosmeceutykami i zapewniło niestandardowe środki zaradcze na problemy kosmeceutyczne. Nowe korzyści można przypisać mniejszemu rozmiarowi, który pomaga uzyskać nowe właściwości, takie jak lepsza rozpuszczalność, przezroczystość, reaktywność chemiczna i stabilność. W przemyśle kosmetycznym stosuje się kilka nanomateriałów, takich jak liposomy, etosomy, stałe nanocząstki lipidowe, nanokapsułki, dendrymery, nanokryształy, kubosomy i nanoemulsje. Obecnie preparaty kosmetyczne zawierające nanonaukę są szeroko sprzedawane na szeroką skalę. Poniższe sekcje, w tym rysunek 3 i tabela 2, opisują różne submikronowe systemy dostarczania leków stosowane w przemyśle kosmetycznym do dostarczania składników aktywnych.

Ryc. 3. Różne nanopreparaty stosowane w przemyśle kosmetycznym.

Tabela 2. Nanopreparaty stosowane do przygotowywania różnych kosmeceutyków.

3.1. Nanoliposomy

Są to nanometryczne formy liposomów, które można opisać jako pęcherzyki z koncentrycznymi dwuwarstwami, w których objętość płynu jest zamknięta przez dwuwarstwy fosfolipidów [1] i są szeroko stosowane jako systemy kontrolowanego uwalniania. Konwencjonalne liposomy są duże i w rzeczywistości są liposomami wewnątrz innego liposomu; W związku z tym mają ograniczoną zdolność wnikania do wąskich naczyń krwionośnych lub skóry, podczas gdy nanoliposomy mają lepszą zdolność penetracji. Będąc biodegradowalnymi i biokompatybilnymi, zachowują się jak wyjątkowo wszechstronny nanomateriał w dziedzinie kosmetyków [68]. Preparaty kosmetyczne zawierające liposomy mają większą stabilność na skórze, ponieważ nie można ich łatwo zmyć. Są one idealnymi nośnikami komórek i biomembran i mogą być z powodzeniem stosowane na skórę, ponieważ przypominają biologiczny skład skóry. Mogą być również wykorzystywane do utrwalania i transportu składników odżywczych oraz do nadawania przyjemnych zapachów płynom do mycia ciała, szminkom i antyperspirantom [12]. Nanoliposomy w kosmetykach zwiększają nawilżenie skóry dzięki mniejszym rozmiarom cząstek, dzięki czemu skóra jest gładka i elastyczna. Są one w stanie transportować aktywne ugrupowania do głębszych warstw skóry, nawet do krążenia ogólnoustrojowego, i mogą działać jako transdermalny system dostarczania leków (TDDS) w zastosowaniach kosmeceutycznych. Jednak pomimo ich obiecujących cech, niskie układanie leków, niska powtarzalność i problemy z kruchością fizykochemiczną ograniczyły ich komercyjne zastosowania w produktach do pielęgnacji urody [16,69,70]. W przemyśle kosmetycznym są one stosowane przede wszystkim do celów nawilżających i przeciwstarzeniowych.

Niedawno Han i in. zademonstrowali nowatorskie podejście do poprawy profilu wchłaniania peptydów kolagenowych uzyskanych z Asterias pectinifera za pomocą elastycznych nanoliposomów. Ta kombinacja doprowadziła do obiecującej formuły, która nie tylko spowodowała zmniejszenie ekspresji MMP-1 (wytwarzanego po ekspozycji na promieniowanie UV), zapobiegając w ten sposób starzeniu się wywołanemu światłem, ale także może być stosowana jako przyjazne dla środowiska źródło materiałów do kosmetyków przeciwstarzeniowych [71]. Ponadto Kocic i in. przeprowadzili eksperyment, w którym porównano działanie nawilżające sprzedawanych kremów i kremów nanoliposomowych zawierających odtłuszczone mleko osła. Doszli do wniosku, że krem kapsułkowany nanoliposomem był w stanie przeniknąć przez głębsze warstwy, co skutkuje rozsądną zdolnością nawilżania z szybkim tempem nawilżenia, a zatem może przyczyniać się do działania przeciwstarzeniowego [72].

3.2. Etosomy:

Największym organem ludzkiego ciała jest skóra, o której wiadomo, że ogranicza ruch substancji do krążenia ogólnoustrojowego ze względu na obecność grubej warstwy rogowej naskórka, która działa jako kluczowa bariera fizjologiczna. Etosomy zawierające bardzo wysokie stężenie etanolu i lipidów są miękkimi i elastycznymi pęcherzykami stosowanymi jako nośniki w celu zwiększenia przezskórnego dostarczania różnych środków kosmetycznych [73]. Można je dostosować do bezpiecznego i skutecznego przenikania skóry przez produkty kosmeceutyczne zawierające przeciwutleniacze, środki przeciwzmarszczkowe, kwas salicylowy i wiele innych. Systemy te są znacznie bardziej skuteczne niż konwencjonalne liposomy w dostarczaniu miejscowo stosowanych kosmetyków do skóry [74].

Badania wykazały, że etosomalna formuła niacynamidu i melatoniny może poprawić ich zdolność do penetracji skóry ze zwiększoną skutecznością [75]. W innym badaniu twierdzono, że etosomy zawierające rezorcynę fenyloetylową z powodzeniem dostarczają substancję czynną do skóry w celu jej działania rozjaśniającego skórę [76,77]. Jedno z badań przeprowadzonych przez Yücel i in. wykazało, że przezskórne stosowanie etosomów obciążonych kwasem rozmarynowym (o właściwościach przeciwstarzeniowych) wykazało lepszą skuteczność niż preparat liposomalny. Stwierdzono, że profil przenikania skóry dla formuły etosomalnej jest wysoki przy zwiększonym strumieniu transdermalnym w porównaniu z roztworem kwasu rozmarynowego i liposomami [78]. Inne badanie przeprowadzone przez Pravalika i in. z pęcherzykami etosomalnymi zawierającymi minoksydyl (lek do leczenia łysienia) wykazało, że żel etosomalny poprawił penetrację w porównaniu z innymi preparatami dostępnymi na rynku, co stwierdzono zarówno na podstawie przepuszczalności ex vivo, jak i eksperymentów wzrostu włosów [79].

3.3. Stałe nanocząstki lipidowe (SLN) i nanostrukturalne nośniki lipidów (NLC)

Są to dwa nowatorskie systemy dostarczania składające się z pojedynczej warstwy muszli mających centrum lipoidalne [2,63] i są używane do formułowania produktów farmaceutycznych i kosmeceutycznych [80]. Preparaty te charakteryzują się stałą matrycą lipidową o wielkości w zakresie nano. Niewielki rozmiar preparatów pozwala na bezpośrednie wejście w warstwę rogową, co zwiększa infiltrację składników aktywnych w głąb skóry [81,82]. Wykazują one zwiększoną biokompatybilność i bezpieczeństwo oraz działają jako skuteczny system dostarczania transportera w zastosowaniach kosmeceutycznych [12]. Od 2005 roku SLN są stosowane w kilku skórnych produktach kosmetycznych w celu osiągnięcia dobrych wyników [83,84]. SLN są szeroko stosowane w formułowaniu filtrów przeciwsłonecznych, gdzie działają jako aktywne nośniki molekularnych środków ochrony przeciwsłonecznej. Zmniejszają one niezbędną ilość środka ochrony przeciwsłonecznej, oferując jednocześnie taką samą ochronę w porównaniu z konwencjonalnie stosowanymi preparatami. SLN sformułowane octanem tokoferolu zapobiegały degradacji chemicznej i odnotowano poprawę zdolności blokowania promieniowania UV [85]. Inne badanie obejmujące kombinację chemicznych absorberów UV, chityny i tokoferolu w SLN wykazało zwiększone działanie ochronne UVB [86]. Są one również wykorzystywane do tworzenia filmu, co pomaga w ponownym wzmocnieniu i naprawie bariery skórnej, dzięki czemu idealnie nadają się do kosmeceutyków stosowanych w leczeniu podrażnionej i swędzącej skóry oraz zapalenia skóry. Porównując te dwa, krystaliczna natura SLN prowadzi do mniejszej skuteczności enkapsulacji leków w porównaniu z NLC, które mają stosunkowo lepszą enkapsulację. Ponadto SLN mają krótki okres trwałości wraz z wolniejszymi wskaźnikami uwalniania leku w porównaniu z NLC [83].

Niedawne badanie eksperymentalne przeprowadzone na preparacie SLN integrującym fukoksantynę (chroni przed światłem UVB) wykazało, że obecność nośnika SLN poprawiła biodostępność fukoksantyny i może być obiecującym nośnikiem kosmetyków przeciwsłonecznych, wykazując większą stabilność i dobre działanie wzmacniające ochronę przeciwsłoneczną [84,87 ]. Inne badanie połączyło zdolność flawonoidu jako naturalnego przeciwutleniacza z NLC do tworzenia skutecznego systemu dostarczania do komórek. Ponadto wytworzone NLC zostały włączone do skóry z dobrą stabilnością i bez znaczącej cytotoksyczności, co sugeruje, że mogą być stosowane jako kosmetyki przeciwstarzeniowe i nawilżające w przyszłości [88].

3.4. Nanokapsułki

Są to nanomateriały polimerowe, które zawierają w sobie fazę oleistą lub wodną. Są one stosowane w produktach do pielęgnacji urody w celu ochrony składników, maskowania niepożądanych zapachów i łagodzenia problemów niekompatybilności między różnymi składnikami w preparatach. Polimerowe zawiesiny nanokapsułek mogą być nakładane bezpośrednio na skórę lub mogą być łączone w systemy półstałe i stosowane jako nośniki. Poziom penetracji skóry można regulować poprzez zastosowanie polimerów i surfaktantów w preparacie [89]. W jednym z badań nanoprecypitacja została wykorzystana do wytworzenia stabilnych nanokapsułek kwasu poli-l-mlekowego o wielkości około 115 nm, a ciągłe uwalnianie zapachu zostało z powodzeniem ustalone poprzez zamknięcie atomów zapachowych w polimerowym nanotransporterze [90]. Ten rodzaj enkapsulacji atomów w biokompatybilnych nanokapsułkach może odgrywać kluczową rolę w preparatach antyperspirantowych w celu zwiększenia ich skuteczności [16]. Niedawno naukowcy opracowali nowe nanokapsułki reagujące na bodźce, które zostały opracowane do przenoszenia witamin i ekstraktów, a ostatecznie zostały włączone do półstałych preparatów, takich jak kremy. Kiedy preparaty te zostały zastosowane na skórę, bodźce wywołane przez uszkodzoną skórę, takie jak zmiana pH i obecność enzymów, zmusiły nanokapsułki do uwolnienia ich aktywnych składników w określonym miejscu skóry [91].

Niedawno jedno z badań wykazało udane włączenie perfluorodekaliny (nośnika tlenu) do rdzenia nanokapsułki krzemionkowej jako nowej taktyki do miejscowej terapii starzejącej się skóry ze względu na nieodłączną niestabilność emulsji perfluorowęglowych. Ponadto ta kombinacja wykazywała lepszą dostawę i stabilność w porównaniu z emulsjami [92]. Barbosa i in. opracowali nanokapsułki składające się z poli(ε-kaprolaktonu) oleju marchwi i pluronowego zawierającego benzofenon-3 w preparacie ochrony przeciwsłonecznej. Te nanokapsułki poprawiły stabilność benzofenonu w preparatach miejscowych, a także wykazały synergistyczną aktywność SPF z profilem niedrażniącym [93].

3.5. Dendrymery

Dendrymery są trójwymiarowymi nanostrukturalnymi makrocząsteczkami, które są szeroko rozgałęzione, a ten zespół odpowiada za ich wielką zdolność adaptacji [12]. Są to na ogół polimery, a ze względu na ich stabilność są pomocne w dostarczaniu składników aktywnych przez skórę [82]. Cząsteczki te mogą być stosowane w formułowaniu szamponów i antyperspirantów o zwiększonej skuteczności. Ruch powierzchniowy i gałęzie dendrymerów wynikają z hydrofobowych właściwości ich regionów peryferyjnych w połączeniu z hydrofilowymi właściwościami ich centralnych regionów [68]. Co więcej, właściwości takie jak monodyspersja, poliwalencja i niezawodność czynią je idealnymi transporterami do dostarczania leków i kosmetyków [2]. Opracowano dendrymery resweratrolu (o działaniu przeciwutleniającym i przeciwstarzeniowym), które pomogły w poprawie ogólnej rozpuszczalności i infiltracji skóry [94], co później zachęciło do zwiększenia skali i komercjalizacji tego preparatu opartego na strukturze dendrymeru [16].

3.6. Nanokryształy

Są to klastry składające się z tysięcy cząsteczek połączonych ze sobą w ustalony wzór, tworząc grupę o rozmiarach od 10 do 400 nm i są zwykle wykorzystywane do podawania słabo rozpuszczalnych leków [95]. Nanokryształy zawierają głównie związki bioaktywne i pomagają poprawić szybkość ich rozpuszczania. "Juvedical", opracowany przez Juvena w 2000 roku, był pierwszym wprowadzonym na rynek preparatem zawierającym nanokryształy z rutyną jako kluczowym składnikiem [96].

W badaniu stwierdzono, że nanokryształy rutyny wykazały wyższą bioaktywność w porównaniu z normalnym glikozydem rutyny [97]. W jednym z najnowszych badań przeprowadzonych przez Köpke et al. na środku przeciwdziałającym zanieczyszczeniom SymUrban, zaobserwowano, że profile rozpuszczalności i penetracji znacznie wzrosły w postaci nanokrystalicznej. Te nanokryształy zwiększały biodostępność skórną słabo rozpuszczalnego składnika aktywnego w SymUrban i wydawały się być korzystnym systemem dostarczania tego materiału [98].

3.7. Kubosomy

Kubosomy to nanocząstki, w szczególności płynne cząstki krystaliczne, określonego środka powierzchniowo czynnego o odpowiedniej proporcji wody połączonej w nanostrukturę. Monooleina monoglicerydowa glicerolu jest najczęstszym surfaktantem stosowanym do wytwarzania kubosomów. Są to odrębne nanostrukturalne cząstki, które są stosowane jako kosmeceutyki do preparatów pielęgnacyjnych do pielęgnacji skóry, a także stosowane w preparatach antyperspiracyjnych. Wiele badań we współpracy z organizacjami kosmetycznymi próbuje wykorzystać kubosomy do pochłaniania zanieczyszczeń z preparatów kosmeceutycznych i wykorzystać je jako stabilizator emulsji typu olej w wodzie [36,99,100].

Khan i in. zgłosili preparat kubosomów zawierający erytromycynę i doszli do wniosku, że wspomniany nieinwazyjny preparat wykazywał lepszą aktywność i skuteczność w zapobieganiu i leczeniu trądziku oraz działał w sposób przedłużonego uwalniania [101]. Ponadto, jedno z badań klinicznych przeprowadzonych przez El-Komy et al. twierdziło, że przygotowany preparat żelu miejscowego cubosomal zawierający kwas alfa-liponowy jest bezpieczną i skuteczną alternatywą dla poprawy problemów starzenia się skóry [102].

3.8. Nanoemulsje

Nanoemulsje to zwykle roztwory koloidalne typu woda w oleju (w/o) lub olej w wodzie (o/w), które wahają się od kilku nanometrów do 200 nm [103]. Mały rozmiar kropelek jest odpowiedzialny za ich kuszące właściwości optyczne, reologiczne i ulepszone w porównaniu z tradycyjnymi preparatami. Ponadto niska lepkość, wysoka zdolność solubilizacji i zwiększona stabilność kinetyczna dzięki sedymentacji i flokulacji sprawiają, że jest bardziej popularny. Ogólnie rzecz biorąc, są one przezroczyste i stabilne i są stosowane do celów czyszczących, szczególnie w przemyśle kosmetycznym. Materiały te są wykorzystywane jako potężne narzędzia w przemyśle kosmetycznym do formułowania balsamów do ciała, kremów do skóry, filtrów przeciwsłonecznych itp. Nanoemulsje są również wykorzystywane w projektowaniu nowych systemów dostarczania leków i materiałów tłuszczowych, takich jak olejki eteryczne, kwasy tłuszczowe, aromaty i kolory. Systemy te są najbardziej odpowiednie do dostarczania związków lipofilowych, zwiększając w ten sposób ich stężenie w skórze; W związku z tym odgrywają znaczącą rolę w formulacjach kosmetycznych. Wzrost aktywności związanej z zgłaszaniem patentów zidentyfikowany dla nanoemulsji wskazuje na rosnące zainteresowanie przemysłu nanoemulsjami [104]. Opracowano nanoemulsję O/W zawierającą ekstrakt hydroglikolowy z młyna Opuntia ficus-indica (L.) i charakteryzującą się wysoką wytrzymałością i zdolnością nasycenia [105]. Dalsze badania wykazały, że nanoemulsje mogą ogólnie wpływać na profile dystrybucji atomów, w szczególności nanoemulsji O/W, co znacznie poprawiło profile penetracji składników polarnych w porównaniu z tradycyjnymi emulsjami [16,106].

Przeciwutleniacze odgrywają znaczącą rolę w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym, ale cierpią z powodu różnych ograniczeń, takich jak nierozpuszczalność i niestabilność. Aby przezwyciężyć te problemy, naukowcy wyprodukowali przeciwutleniacze jako nanoemulsje o zwiększonej skuteczności [107]. W jednym z badań, aby przezwyciężyć słabe problemy z rozpuszczalnością w wodzie kwasu elagowego, Zhang i in. wytworzyli nanoemulsję olej w wodzie. Doszli do wniosku, że opracowana nanoformuła zwiększyła rozpuszczalność i przepuszczalność wody przez skórę, wzmacniając w ten sposób jej efekt wybielający [108].

3.9. Nanocząstki micelarne

Są one uznawane za jedne z najskuteczniejszych cząstek opartych na nanotechnologii i są szeroko stosowane w przemyśle kosmetycznym. Oferują solidną i wszechstronną platformę obejmującą szeroki zakres lipofilowych składników aktywnych o różnych właściwościach fizykochemicznych w formulacjach kosmetycznych. Mniejszy rozmiar cząstek, lepsza wydajność enkapsulacji i rozsądne koszty produkcji to kluczowe cechy tych cząstek, które czynią je bardziej wydajnymi niż inne nanonośniki [109,110]. Zazwyczaj są one stosowane w produktach do oczyszczania skóry w celu skutecznego usuwania oleju i brudu ze skóry bez wpływu na integralność bariery i są stosowane jako alternatywa dla konwencjonalnych środków czyszczących [36,111]. Te nanocząsteczki doprowadziły do rewolucji w transdermalnym dostarczaniu leków (TDD). Emulsje na bazie nanocząstek micelarnych są atrakcyjnymi kandydatami do ogólnoustrojowego dostarczania leków poprzez stosowanie miejscowe. Technologia pozwala na przenikanie skóry przez wysokie stężenie leku, tworząc formułę leku osiągającą takie same korzyści jak TDD, dzięki czemu preparat jest bardziej akceptowalny. Preparaty do oczyszczania twarzy zawierające nanotechnologię micelarną są uważane za najskuteczniejsze produkty różnych marek kosmetycznych.

W jednym z badań przeprowadzonych przez Ziębę i wsp. autorzy sformułowali szampon micelarny i stwierdzili, że ma on wyższą lepkość i zwiększoną zdolność do emulgowania złogów tłuszczowych w porównaniu z tradycyjnymi szamponami.

4. Zagrożenia dla zdrowia związane z nanokosmeceutykami

Powszechnie wiadomo, że nanocząstki stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi ze względu na ich potencjalną toksyczność, która może zależeć od ilości, drogi i czasu narażenia nanocząstek. Inne czynniki mogą obejmować kształt, strukturę powierzchni, ładunek powierzchniowy, skład chemiczny i rozpuszczalność [112]. Ze względu na niewielkie rozmiary i kształt, nanocząstki mogą łatwo przemieszczać się wewnątrz ludzkiego ciała i są w stanie przenikać przez błony i uzyskiwać dostęp do komórek, tkanek i narządów, które nie są dostępne dla większych cząstek [113]. Mogą nawet dostać się do komórek, powodując więcej uszkodzeń lub śmierci komórek [114].

W nanoskali zmieniają się podstawowe właściwości substancji. Dla tej samej substancji właściwości fizykochemiczne różnią się między stanami nanocząsteczkowymi i większymi. Na poziomie nano reaktywność chemiczna i aktywność biologiczna są często wyższe w porównaniu z cząstkami o większych rozmiarach, co przypisuje się ich wyższemu stosunkowi powierzchni do objętości. Ponadto nanocząstki doświadczają wyższej reaktywności chemicznej, co powoduje zwiększoną produkcję reaktywnych form tlenu (ROS), w tym wolnych rodników [115]. Jest to jeden z kluczowych mechanizmów inicjacji toksyczności, który może prowadzić do stanu zapalnego, stresu oksydacyjnego i wynikającego z tego uszkodzenia błon, białek i DNA. Nanomateriały mogą wywoływać toksyczność w różnych układach człowieka, takich jak układ płucny, siateczkowo-śródbłonkowy, neurologiczny i sercowo-naczyniowy, a także mieć działanie zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego lub immunologiczne.

Wejście nanocząstek do organizmu odbywa się głównie trzema różnymi drogami, a mianowicie wdychaniem, spożyciem i przez skórę.

Wdychanie jest najszerzej rozpoznawaną drogą narażenia na nanocząstki unoszące się w powietrzu, zgodnie z Narodowym Instytutem Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (NIOHS). Na przykład podczas wytwarzania produktów nanokosmeceutycznych pracownicy mogą być narażeni i mogą wdychać nanomateriały. Ponadto klienci mogą również wdychać nanomateriały podczas stosowania produktów, które je zawierają. Na przykład spraye przeciwsłoneczne składające się z nanoskalowego TiO₂ Może powodować wdychanie nanomateriałów, które mogą przemieszczać się przez nerwy nosowe, aby dotrzeć do mózgu (mózgu) i układu sensorycznego oraz dostać się do krwi i różnych narządów, powodując zagrażające życiu działania niepożądane [116,117].

Ponadto spożycie nanomateriałów może nastąpić przypadkowo poprzez przeniesienie z ręki do ust lub może zostać spożyte celowo. Po spożyciu umiarkowana ilość nanocząstek może zostać pobrana przez organizm i przenieść się do ważnych narządów i tkanek, powodując działania niepożądane [116,117].

Miejscowe stosowanie nanomateriałów może również powodować szkodliwe skutki. Różne dane eksperymentalne wykazały, że niektóre nanomateriały przedostają się do głębszych warstw skóry świni w ciągu 24 godzin od ekspozycji [118]. Zgodnie z dochodzeniami przeprowadzonymi przez US Government Accountability Office (GAO), nanomateriały obecne w filtrach przeciwsłonecznych mogą przedostawać się przez uszkodzoną skórę, powodując poważne skutki uboczne [116,117]. Rycina 4 ilustruje różne choroby związane z ekspozycją na nanocząsteczki.

Ryc. 4. Choroby związane z ekspozycją na nanocząsteczki [119].

Zgodnie z dorocznym spotkaniem American Association for Disease Research, 2007, nanocząsteczki mogą uszkadzać DNA i prowadzić do złośliwości. Nanocząsteczki są wystarczająco małe, aby infiltrować warstwy komórkowe, ale są wystarczająco duże, aby zmienić normalne funkcje komórek, według naukowców z University of Massachusetts. Ze względu na ich niewielki rozmiar mogą być trudne do oddzielenia za pomocą tradycyjnych procedur separacji i mogą natknąć się na złośliwe komórki i mogą powodować znaczne szkody, jak twierdzi Sara Pacheco, naukowiec z College of Massachusetts. Jednak ze względu na ich niewielkie rozmiary trudno jest dokładnie potwierdzić, w jaki sposób wchodzą one w interakcje ze środowiskiem i jak wpływają na zdrowie ludzkie [120].

Toksyczność noworodkowa jest kolejnym obszarem toksyczności, w którym narażenie na te cząstki może spowodować poważne szkody u kobiet w ciąży. Nanocząstki stosowane do różnych celów mogą dostać się do łożyska, endometrium, woreczka żółtkowego lub płodu, powodując stres oksydacyjny i podrażnienie. Problemy te mogą prowadzić do uszkodzenia łożyska, opóźnionego rozwoju noworodków, deformacji płodu, neurotoksyczności i zaburzeń rozrodczych u niemowląt. Ponadto nanocząstki mogą indukować produkcję cytokin u kobiet w ciąży, co może dostać się do płodu i spowodować słaby rozwój mózgu płodu [121].

5. Zagrożenia dla środowiska związane z nanocząstkami

W epoce nowożytnej nanotechnologia jest wykorzystywana jako użyteczne narzędzie poprawy jakości środowiska, takiego jak woda i powietrze, poprzez ograniczenie produkcji odpadów, zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych i zmniejszenie emisji niebezpiecznych chemikaliów do środowiska. Mają jednak również negatywny wpływ na środowisko. Dzięki nowatorskim i unikalnym właściwościom fizycznym i chemicznym nanocząstek mogą one łatwo przedostawać się do bardzo małych przestrzeni [122,123]. Mogą powodować interferencję biochemiczną, uczestnicząc w reakcjach w układach biologicznych. Mechanizmy, dzięki którym nanomateriał może powodować upośledzenie komórek, mogą obejmować bioakumulację, tworzenie ROS, stres oksydacyjny, autofagię lub dysfunkcje lizosomalne itp. [124]. Wpływ nanocząstek na środowisko zależy od sposobu ich wykorzystania w miejscu pracy, mechanizmu segregacji w różnych mediach (takich jak powietrze, woda i gleba), ich mobilności i stabilności. Ponadto narażenie na nanotechnologię w środowisku i transporcie jest podstawowymi czynnikami określającymi ogólny wpływ na środowisko. Nanocząstki są niezbędnymi elementami w różnych procesach biogeochemicznych, a zatem należy wziąć pod uwagę wpływ określonych nanocząstek na cykle pierwiastkowe w skali globalnej. Ponadto wpływ tych cząstek na środowisko zależy od czynników takich jak chemia roztworu, reakcje biochemiczne, potencjał redoks, temperatura, ciśnienie, obecność powłoki itp., Które również należy wziąć pod uwagę.

Podczas procesu produkcyjnego nanomateriały mogą uwalniać się do wody, powietrza i gleby, powodując poważne zagrożenie dla środowiska. Jak wykazało dochodzenie przeprowadzone przez US Government Accountability Office (GAO), nanomateriały o właściwościach antybakteryjnych, gdy są dostarczane w wystarczających ilościach, mogą zakłócać użyteczną aktywność drobnoustrojów w stacjach uzdatniania wody i powodować niepowodzenie wody proponowanej do ponownego wykorzystania [1]. Nanocząstkowe TiO₂, stosowany do rozkładu zanieczyszczeń i do celów dezynfekcji, może mieć zdolność stymulowania innych przemian organicznych i wpływać na reakcje fotochemiczne w atmosferze. Podobnie w dochodzeniu koordynowanym przez Uniwersytet w Toledo stwierdzono, że nano-TiO₂, który jest uważany za element bliski domowi, zmniejszył funkcje organiczne drobnoustrojów po godzinie ekspozycji. W związku z tym zasugerowano, że cząstki te, które trafiają do cywilnych oczyszczalni ścieków, mogą wpływać na organizmy pełniące niezbędne funkcje w środowisku i dlatego powinny być stosowane rozsądnie [1].

Było oczywiste, że nanocząsteczki TiO₂, który jest kluczowym składnikiem ochrony przeciwsłonecznej, jest uwalniany w znacznych ilościach, powodując potencjalne szkody dla życia morskiego przy długotrwałym narażeniu. W wielu produktach ochrony przeciwsłonecznej TiO₂ działa jak ochronna powłoka chemiczna, ale po wystawieniu na działanie wody ta ochronna powłoka jest zwykle tracona z powodu wpływu światła UV lub składu wody morskiej, uwalniając toksyczne TiO₂ do środowiska wodnego, w szczególności do glonów i dafnidów. Ostatecznie wpływa to na równowagę ekologiczną wód [125,126]. Nanomateriały na bazie węgla wykazują poważne działanie cytotoksyczne nie tylko u ludzi, ale także u innych ssaków, gromadząc się w różnych narządach, takich jak płuca i tkanki nerek [127]. Przy wyższych stężeniach zaburzają aktywność metaboliczną drobnoustrojów, przerywając biogeochemiczny cykl składników odżywczych, a także zaburzając równowagę składników odżywczych. Ponadto nanocząsteczki metali mają wysokie powinowactwo do białek [128] i mogą wywoływać szkodliwe reakcje komórkowe i wywoływać toksyczne działanie na komórki. Badanie przeprowadzone nad wpływem nanocząstek tytanu, polistyrenu i fulerenu wykazało, że są one bardziej toksyczne w warunkach biotycznych niż abiotyczne, ponieważ indukują stres oksydacyjny [129].

W jednym z badań przeprowadzonych na fulerenach węglowych stwierdzono, że mogą one powodować łagodne szkody u bassa wielkogębowego (ryby) [130], zwierzęcia wykorzystywanego jako model do charakteryzowania wpływu ekotoksykologicznego. Podobnie stwierdzono, że fulereny niszczą pchły wodne i mają właściwości bakteriobójcze [131]. Centrum Nanotechnologii Biologicznej i Środowiskowej Uniwersytetu Rice w Houston (USA) zwróciło uwagę na wiązanie nanocząstek z chemikaliami w klimacie, takimi jak kadm i produkty petrochemiczne. Ta tendencja sprawiłaby, że nanocząstki stałyby się prawdopodobnym składnikiem długotrwałych i dalekich nośników zanieczyszczeń w wodach gruntowych [132,133 ].

Te nanomateriały wpływają również na rośliny po ich wchłonięciu i translokacji, powodując poważne skutki. Nanocząstki Ag, ZnO, fulereny, krzemionka itp. są pobierane przez rośliny i glony, powodując w ten sposób toksyczność, a także utrudniając kiełkowanie nasion, co potwierdzili naukowcy. Hamują również szlaki metaboliczne wpływające na wzrost i funkcjonowanie komórek. W ten sposób cząstki te mogą dostać się do łańcucha pokarmowego i ulec biomagnifikacji.

Rozpoczęto warsztaty prowadzone przez National Science Foundation i amerykańską Agencję Ochrony Środowiska w celu zidentyfikowania krytycznych problemów związanych z nanomateriałami. Szczegółowe cele warsztatów obejmowały określenie narażenia i toksyczności wytwarzanych nanocząstek, zdolności do wydedukowania wytworzonej toksyczności nanocząstek przy użyciu istniejących archiwów toksykologicznych cząstek i włókien oraz możliwości recyklingu i całkowitego zrównoważonego charakteru wytwarzanych nanomateriałów.

Obecnie dostępnych jest bardzo niewiele informacji dotyczących ryzyka dla środowiska związanego z wytwarzanymi nanomateriałami. Opublikowano tylko kilka ustaleń opisujących bezpośredni i pośredni wpływ nanomateriałów. Aby ocenić ryzyko, konieczne jest posiadanie podstawowych informacji na temat zachowań i zagrożeń związanych z nanocząsteczkami. Jednak do chwili obecnej nie ma dokładnych danych ani wytycznych dostępnych do ilościowego określenia takich skutków. Ponadto konieczne jest zidentyfikowanie źródeł, ścieżek środowiskowych i zastosowań nanocząstek, a także roślin i zwierząt, które są wrażliwe na nanocząstki, w celu oceny ryzyka środowiskowego.

Obecnie kilku badaczy określa stężenia różnych nanocząstek w wewnętrznych i zewnętrznych obszarach roboczych. Pomaga to określić poziomy narażenia pracowników w tym konkretnym celu, a także w odniesieniu do środków ostrożności. Opublikowano niewiele badań dotyczących wpływu tego rodzaju narażenia na nanomateriały. Nadal jednak potrzebne są szeroko zakrojone badania w celu oceny interakcji nanocząstek z systemami biologicznymi, a także ekosystemem. Ponadto należy przeprowadzić badania w celu ustalenia szlaków absorpcji, interakcji, biodystrybucji i wydalania nanocząstek w żywych systemach, wraz z badaniami nanotoksykologicznymi [134].

Biosynteza nowych nanomateriałów z istniejących, powłoki polimerowe nanocząstek metali zapobiegające wypłukiwaniu, spalanie nanomateriałów na bazie węgla, recykling nanocząstek na bazie metalu i bioakumulacja za pomocą roślin lub grzybów mogą być stosowane jako skuteczne metody usuwania nanocząstek z różnych mediów. Zielona technologia lub zielona produkcja mogą być stosowane jako rozwiązanie naprawcze dla ochrony środowiska. Jest to technologia przyjazna dla środowiska, która ma na celu wytwarzanie nanocząstek o zmniejszonej ilości surowców, minimalnym wykorzystaniu energii i mniejszej produkcji odpadów, w celu ochrony zasobów naturalnych. Wykorzystuje zielone chemikalia, które są mniej toksyczne dla środowiska i jest energooszczędną procedurą [135,136]. Wreszcie świadomość osób fizycznych na temat toksyczności nanomateriałów, a także zwrócenie uwagi na stosowanie bezpiecznych i przyjaznych dla środowiska alternatyw może pomóc w rozwiązaniu tego problemu [137].

6. Wytyczne regulacyjne dotyczące kosmetyków i kosmeceutyków

Przewiduje się, że światowy rynek kosmetyczny, wyceniony na 532,43 mld USD w 2017 r., osiągnie 805,61 mld USD do 2023 r., przy rocznej stopie wzrostu na poziomie 7,14% [111]. Tabela 3 wymienia różne patenty związane z kosmeceutykami, które mogą podkreślać obecny globalny trend kosmeceutyków. Patrząc na tę rosnącą wartość rynkową, konieczne jest uregulowanie rynku kosmetyków odpowiednimi wytycznymi prawnymi, które pomogą zadbać o dobro konsumentów. Chociaż wypełnienie zobowiązań prawnych dotyczących spersonalizowanych produktów jest trudne, można to osiągnąć przy prawidłowym podejściu i trwałej zgodności.

Tabela 3. Lista patentów związanych z kosmeceutykami.

Istnieje wiele dokumentów regulacyjnych, które mają pomóc przemysłowi kosmetycznemu i innym zainteresowanym stronom (naukowcom, badaczom itp.) w identyfikowaniu i badaniu aspektów bezpieczeństwa nanomateriałów w kosmetykach. W literaturze znajdują się kompilacje podsumowujące aspekty prawne nanomateriałów [138] lub zastosowanie nanomateriałów w szczególności w kosmetykach [139]. Poniżej krótko podsumowujemy główne zalecenia zawarte w kilku ważnych dokumentach zawierających wytyczne.

6.1. Agencja ds. Żywności i Leków (FDA): Wytyczne dotyczące bezpieczeństwa przemysłowego nanomateriałów w produktach kosmetycznych

Niniejszy dokument zawiera wytyczne dla przemysłu i innych zainteresowanych stron na temat obecnego myślenia FDA o ocenie bezpieczeństwa nanomateriałów w produktach kosmetycznych. Wytyczne FDA, w tym niniejsze wytyczne, nie ustanawiają prawnie egzekwowalnych obowiązków. Zamiast tego wytyczne należy postrzegać jedynie jako zalecenia, chyba że powołano się na konkretne wymogi regulacyjne lub ustawowe.

Niniejsze wytyczne odnoszą się również do innych odpowiednich sprawozdań, takich jak Grupa Robocza Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) ds. Wytwarzanych Nanomateriałów "Wstępny przegląd wytycznych OECD dotyczących badań pod kątem ich zastosowania do produkowanych nanomateriałów", Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (SCCS) "Wytyczne dotyczące oceny bezpieczeństwa nanomateriałów w kosmetykach" oraz odpowiednie sprawozdania ICCR, takie jak "Obecnie dostępne metody charakteryzacji nanomateriałów", oraz "Zasady oceny bezpieczeństwa produktów kosmetycznych".

Niniejsze wytyczne przedstawiają zalecenia w sposób bardzo kompleksowy. Podsumowując, w przypadku każdego produktu kosmetycznego, który ma nowe lub zmienione właściwości, należy ocenić potrzeby w zakresie danych i metody badań, aby uwzględnić wszelkie unikalne właściwości i funkcje nanomateriałów stosowanych w produktach kosmetycznych. FDA zaleca, aby ocena bezpieczeństwa produktów kosmetycznych wykorzystujących nanomateriały uwzględniała kilka ważnych czynników, w tym:

Właściwości fizykochemiczne,
aglomeracja i rozkład wielkości nanomateriałów w warunkach badania toksyczności i zgodnie z oczekiwaniami w produkcie końcowym,
Zanieczyszczeń
potencjalne drogi narażenia na nanomateriały,
Potencjał agregacji i aglomeracji nanocząstek w produkcie końcowym,
Dozymetria do badań toksykologicznych in vitro i in vivo, oraz
Dane toksykologiczne in vitro i in vivo dotyczące składników nanomateriałów i ich zanieczyszczeń, przenikania przez skórę, potencjalnego wdychania, podrażnienia (skóry i oczu), badań działania uczulającego oraz badań mutagenności/genotoksyczności.

Bezpieczeństwo produktu kosmetycznego należy oceniać poprzez analizę właściwości fizykochemicznych i odpowiednich toksykologicznych punktów końcowych każdego składnika w odniesieniu do spodziewanego narażenia wynikającego z zamierzonego zastosowania produktu gotowego. Jeżeli producent chce zastosować nanomateriał w produkcie kosmetycznym, nowy materiał lub zmienioną wersję składnika już wprowadzonego do obrotu, niniejsze wytyczne zalecają, aby spotkał się z FDA w celu omówienia metod badań i danych niezbędnych do uzasadnienia bezpieczeństwa produktu, w tym, w stosownych przypadkach, toksyczności krótkoterminowej i innych danych dotyczących toksyczności długoterminowej [140].

6.2. Współpraca międzynarodowa w zakresie regulacji kosmetyków (ICCR): sprawozdanie grupy roboczej ICCR – podejścia do bezpieczeństwa nanomateriałów w kosmetykach

Dyskusje na 4. dorocznym spotkaniu międzynarodowej współpracy w zakresie regulacji kosmetyków (ICCR-4) w sprawie kosmetyków i leków kosmetycznych w Kanadzie w lipcu 2010 r. doprowadziły do utworzenia wspólnej grupy roboczej ds. przemysłu i organów regulacyjnych (WG) ds. bezpieczeństwa nanomateriałów. Celem tej wspólnej grupy roboczej było zbadanie istniejących podejść do bezpieczeństwa pod kątem ich zastosowania do nanomateriałów istotnych dla działalności w przemyśle kosmetycznym. Głównym zadaniem było przeprowadzenie przeglądu istniejących podejść do bezpieczeństwa, określenie wszelkich konkretnych aspektów istotnych dla bezpieczeństwa konsumentów, które należy wziąć pod uwagę przy ocenie nanomateriałów w kosmetykach, oraz opracowanie projektu sprawozdania do dyskusji przez członków ICCR.

Członkowie wspólnej grupy roboczej omówili główne kwestie i przygotowali sprawozdanie po rozważeniu kilku kluczowych sprawozdań, opinii, wytycznych i odpowiednich publikacji. Celem sprawozdania jest dostarczenie informacji osobom zamierzającym stosować lub oceniać bezpieczeństwo nanomateriałów w produkcie kosmetycznym. W niniejszym sprawozdaniu wyrażono poglądy ekspertów na temat kluczowych aspektów bezpieczeństwa, które należy ocenić przy stosowaniu nanomateriałów w produktach kosmetycznych.

Główne punkty raportu to:

Istniejący model oceny ryzyka (ocena narażenia, identyfikacja zagrożeń, charakterystyka zagrożenia i charakterystyka ryzyka) stosowany w przypadku konwencjonalnych chemikaliów ma również zastosowanie do nanomateriałów.
Grupa robocza określiła parametry fizykochemiczne, które należy zmierzyć dla nanomateriałów na etapie surowców.
Ocena powinna obejmować badanie narażenia ogólnoustrojowego, skutków miejscowych, możliwych dróg narażenia (po naniesieniu na skórę, drogą oddechową lub doustną) oraz przewidywalnych zastosowań produktu kosmetycznego.
Jeśli zaobserwuje się wchłanianie ogólnoustrojowe, należy go dalej zbadać w celu potwierdzenia, czy wchłonięty materiał był w postaci cząstek czy w postaci solubilizowanej/metabolizowanej. Należy zbadać profil wchłaniania, dystrybucji, metabolizmu i wydalania (ADME), aby ocenić los i zachowanie nanocząstek w organizmie oraz zidentyfikować prawdopodobne narządy docelowe.
W przypadku nanomateriałów o bardzo niskiej absorpcji należy również wziąć pod uwagę procesy takie jak akumulacja.
Należy również wziąć pod uwagę skutki postaci użytkowej, ponieważ niektóre formy użytkowe mogą zmieniać biodostępność i profil toksykologiczny składników aktywnych.
Rozporządzenie UE w sprawie kosmetyków zakazuje testowania kosmetyków na zwierzętach. Utrudnia to ocenę bezpieczeństwa nowych nanomateriałowych składników kosmetycznych. Chociaż istnieje kilka zwalidowanych metod alternatywnych, które można stosować zamiast badań na zwierzętach w odniesieniu do substancji konwencjonalnych, żadna z tych metod nie została jeszcze zwalidowana w odniesieniu do nanomateriałów. Mogą one jednak nadal być przydatne do identyfikacji zagrożeń i dostarczać dodatkowych dowodów potwierdzających wyniki badań in vivo [141].

6.3. Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (SCCS): Wytyczne dotyczące oceny bezpieczeństwa nanomateriałów w kosmetykach

Niniejszy dokument jest aktualnymi wytycznymi dotyczącymi oceny bezpieczeństwa nanomateriałów w produktach kosmetycznych, obejmującymi główne elementy oceny bezpieczeństwa, tj. ogólne rozważania, charakterystykę materiału, ocenę narażenia, identyfikację zagrożenia/charakterystykę dawka-odpowiedź oraz ocenę ryzyka.

Główne punkty niniejszych wytycznych można podsumować w następujący sposób.

6.3.1. Definicja nanomateriału

Przy podejmowaniu decyzji, czy składnik kosmetyczny jest nanomateriałem, należy wziąć pod uwagę specyfikacje materiałowe, takie jak rozkład wielkości cząstek, rozpuszczalność i trwałość. W razie potrzeby można zastosować obrazowanie za pomocą mikroskopii elektronowej w celu dalszego wyjaśnienia. W przypadku gdy składnik kosmetyczny kwalifikuje się do zdefiniowania jako nanomateriał, zostanie on poddany ocenie bezpieczeństwa na podstawie danych istotnych dla właściwości nanoskali.

6.3.2. Charakterystyka materiału

Biorąc pod uwagę szczególne zachowanie nanomateriałów, ich jasna identyfikacja i szczegółowa charakterystyka są zasadniczymi wymogami oceny bezpieczeństwa. Charakterystykę nanomateriału należy przeprowadzić na etapie surowca, w postaci użytkowej kosmetyku oraz podczas narażenia w celu przeprowadzenia oceny toksykologicznej. Dane charakterystykiczne muszą identyfikować materiały zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1223/2009 w sprawie kosmetyków. Pomiary muszą być przeprowadzane przy użyciu ogólnie przyjętych technik i muszą być dostarczone szczegółowe dokumenty. Wielkość cząstek, będąca najważniejszym czynnikiem, musi być mierzona więcej niż jedną metodą, z których jedną powinna być mikroskopia elektronowa.

6.3.3. Ocena narażenia

Ocenę bezpieczeństwa nanomateriałów przeprowadza się z zastosowaniem tej samej procedury, co w przypadku nanoskładników, ale ze szczególnym uwzględnieniem aspektów nanoelementów. Po pierwsze, prawdopodobieństwo i zakres narażenia miejscowego i ogólnoustrojowego należy określić w odniesieniu do narażenia przez skórę, drogą pokarmową i wziewną. Należy określić potencjalną translokację nanocząstek przez skórę, płuca lub bariery żołądkowo-jelitowe. Metody stosowane w tym celu powinny być powszechne i najnowocześniejsze z niską granicą wykrywalności. Należy zbadać parametry ADME w celu określenia zakresu narażenia ogólnoustrojowego, losu i zachowania nanomateriału oraz zidentyfikowania narządów docelowych. Jeśli wskazana jest ekspozycja ogólnoustrojowa, należy przeprowadzić dalsze badania w celu potwierdzenia, czy wchłonięty materiał był w postaci cząstek lub w postaci solubilizowanej/metabolizowanej. W przypadkach, w których narażenie ogólnoustrojowe nie jest wskazane, należy zbadać narażenie miejscowe i miejscowe działania niepożądane.

6.3.4. Identyfikacja zagrożenia/charakterystyka dawka–odpowiedź

Dane z badań toksykologicznych dotyczące skutków miejscowych/ogólnoustrojowych są wymagane zgodnie z wytycznymi SCCS. Identyfikacja zagrożenia/charakterystyka dawka-odpowiedź obejmuje uwzględnienie nierozpuszczalnych lub częściowo rozpuszczalnych form cząstek, zachowania agregacji i aglomeracji cząstek, potencjalnej penetracji nanocząstek przez błony biologiczne, możliwej interakcji z jednostkami biologicznymi na poziomie lokalnym i ogólnoustrojowym, adsorpcji powierzchniowej / wiązania innych substancji, reakcji katalizowanych powierzchniowo, trwałości itp. Zakaz przeprowadzania testów na zwierzętach zgodnie z rozporządzeniem w sprawie kosmetyków musi być przestrzegany podczas wszelkich badań toksykologicznych. SCCS może akceptować wyniki metod, które mogły nie zostać formalnie zwalidowane w odniesieniu do nanomateriałów, ale można wykazać, że są one naukowo ważne do identyfikacji zagrożeń, pod warunkiem że są one przeprowadzane z należytym uwzględnieniem aspektów związanych z nanomateriałami i odpowiednimi kontrolami.

6.3.5. Ocena bezpieczeństwa

W związku z unijnym zakazem testowania składników / produktów kosmetycznych na zwierzętach wnioskodawca musi zebrać odpowiednie dane dotyczące różnych metod alternatywnych i przedstawić dowody potwierdzające bezpieczeństwo składnika kosmetycznego. W przypadku gdy ocena bezpieczeństwa opiera się na wynikach badań in vitro, wymagana będzie ekstrapolacja danych in vitro na in vivo (IVIVE) [142].

6.4. Porównanie przepisów dotyczących kosmetyków/kosmeceutyków w różnych krajach

Bezpieczeństwo i skuteczność produktów kosmetycznych są regulowane przez różne organy regulacyjne krajów na całym świecie zgodnie z ich własnymi wytycznymi. W kilku krajach bezpieczeństwo produktu końcowego jest zapewnione przed dopuszczeniem do obrotu przez producentów. Etykieta powinna zawierać wszystkie składniki preparatu wraz z limitami, które są określone dla składników i produktów kosmetycznych i kosmeceutycznych oraz wymienione limity, a wspomniane limity powinny być zgodne z ustalonymi limitami. Jednocześnie w wielu krajach brakuje tych regulacji. W poniższej sekcji wymieniono kilka aktualnych scenariuszy regulacyjnych dotyczących produktów kosmetycznych w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA), Unii Europejskiej (UE) i Indiach [7], a tabela 4 porównuje przepisy dotyczące kosmetyków/kosmeceutyków w tych regionach. Może to pomóc czytelnikowi zrozumieć różne procedury regulacyjne w różnych krajach.

Tabela 4. Porównanie regulacji kosmetyków/kosmeceutyków w USA, Unii Europejskiej i Indiach [7].

6.4.1. Stany Zjednoczone Ameryki

W USA przepisy dotyczące kosmetyków są zatwierdzone przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (USFDA) i kontrolowane przez Food Drug and Cosmetic Act (FDCA). Powszechnie wiadomo, że leki są regulowane przez FDA. Muszą albo mieć aprobatę FDA przed wprowadzeniem na rynek, albo postępować zgodnie z ostatecznymi przepisami określającymi warunki, aby zostać uznanym za bezpieczne i skuteczne, ale kosmetyki nie mają tej procedury zatwierdzania przed wprowadzeniem na rynek, z wyjątkiem dodatków barwiących [7].

Do najczęściej stosowanych kosmetyków należy pasta do zębów; lakiery do paznokci, kremy do skóry, oczu i twarzy, balsamy, szminki, perfumy, antyperspiranty, szampony, produkty do włosów itp. Mydła zawierające głównie rozpuszczalną sól bazową tłuszczów nienasyconych stosowanych do czyszczenia ludzkiego ciała nie są uważane za kosmetyki zgodnie z prawem (USFDA, 2014). Produkty kosmetyczne nie mają kompleksowych zasad zatwierdzania przed wprowadzeniem ich do obrotu, w przeciwieństwie do leków. W Stanach Zjednoczonych producenci, dystrybutorzy i pakowacze produktów kosmetycznych powinni korzystać przynajmniej z Dobrowolnego Programu Rejestracji Kosmetyków (VCRP), który oferuje korzyści z uczestnictwa. VCRP dostarcza FDA informacji na temat produktów do pielęgnacji urody oraz ich produkcji, dystrybucji i powtarzalności. Producent lub hurtownik musi przygotować raport dokumentacyjny, znany jako oświadczenie o składniku produktu kosmetycznego, dla każdego produktu, który firma wprowadziła na rynek. Zgodnie z prawem organizacji, USFDA może przeprowadzić badanie, sprawdzić przedmioty i organizację, w której przedmioty są produkowane lub przechowywane, oraz zidentyfikować niewłaściwie oznakowane lub skażone produkty kosmetyczne lub kosmeceutyczne. Ustawa o produktach osobistych z 2013 r. została ustanowiona, aby umożliwić USFDA zagwarantowanie, że produkty kosmetyczne są całkowicie bezpieczne i nie zawierają szkodliwych substancji [7].

Wytyczne dotyczące kosmetyków, które mają zastosowanie do skażonych i źle oznakowanych produktów, są określone w federalnej ustawie o żywności, lekach i kosmetykach, która wymaga rocznej rejestracji operacji związanej z reklamą, produkcją lub wydawaniem kosmetyków. Wymaga ono również ujawnienia danych i etykietowania składników aktywnych oraz substancji pomocniczych, a także powinno ujawniać związane z nimi niekorzystne skutki, jeżeli takie występują [7].

Ustawa wymaga od organizacji prowadzenia standardowych rejestrów składników zastrzeżonych i składników, które są całkowicie bezpieczne i nieuregulowane w celu stosowania w preparatach kosmetycznych. Oprócz tego producenci są zobowiązani do przeprowadzenia pewnych podstawowych ważnych testów składników, aby zapewnić ich bezpieczeństwo. Ponadto ustawa ta określa warunki wstępne określone dla nanotechnologii w produkcji kosmetyków, obowiązkowy i dobrowolny przegląd produktów do pielęgnacji urody oraz alternatywy dla testowania na zwierzętach. Aby dzielić się informacjami, ustawa ustanawia Międzyagencyjną Radę ds. Bezpieczeństwa Kosmetycznego (ICCS) i, co równie ważne, pomaga organizacji, która dba o bezpieczeństwo kosmetyków z analitykami rządowymi. Zgodnie z federalną ustawą o żywności, lekach i kosmetykach z 2013 r. produkty kosmetyczne, które nie uzasadniają swoich etykiet, są uważane za źle oznakowane. Etykieta i opakowanie produktu powinny zawierać dokładne informacje o tym, jak go używać lub stosować, a opakowanie powinno zawierać informacje o porównywalnych ilościach składników w danym produkcie zgodnie z ustawą o uczciwym pakowaniu i etykietowaniu. Dodatkowo wyżej wymieniona etykieta powinna być owinięta wokół produktu lub umieszczona w nim. Główny panel wyświetlacza (część etykiety najlepiej widoczna, gdy jest wyświetlana pod standardowymi czynnikami środowiskowymi w miejscach, w których jest dostępna w sprzedaży) powinien pokazywać nazwę produktu i dostarczać dokładne sprawozdanie dotyczące ilości netto składników w składzie jako miary, masy, liczby lub ich kombinacji. Deklaracja powinna być widoczna, umieszczona z przodu opakowania i mieć rozmiar proporcjonalny do wielkości opakowania. Opakowanie musi zawierać wkładki, broszury, podstopnice lub inne wydrukowane lub dane związane z produktem (Cosmetic Labeling Guide, 2015). Wszystkie istotne wytyczne powinny być napisane w języku angielskim i powinny być umieszczone na etykiecie w taki sposób, aby mogły być łatwo zauważone i przestrzegane przez konsumenta [7].

W 2006 roku FDA utworzyła wewnętrzny zespół nanotechnologiczny do zarządzania produktami opartymi na nanocząsteczkach. Krok ten podjęto w celu poprawy bezpieczeństwa i skuteczności nanomateriałów. Później, w 2007 roku, FDA zaleciła zmiany; Wiele z nich zostało straconych, a kilka jest przedmiotem dochodzenia. Ponadto w 2014 roku FDA zidentyfikowała trzy zasady dotyczące bezpieczeństwa nanocząstek; Dwa z nich są związane z produktami kosmetycznymi. Pierwsza zasada wyjaśniła pewność formuł zarządzanych przez FDA zawierających nanocząsteczki. Drugi koncentruje się na bezpieczeństwie nanomateriałów w produktach kosmetycznych. Ponadto FDA nie była zobowiązana do ujawniania wykazu nanomateriałów zawartych w formułach na etykietach [143] i regularnie informuje producentów o zagrożeniach związanych z nanomateriałami w celu ciągłej poprawy bezpieczeństwa kosmetyków. Dzięki wdrożeniu tego procesu receptury są stale dostosowywane tak, aby ograniczyć wykorzystanie substancji niebezpiecznych [111].

6.4.2. Unia Europejska

Europejska Agencja Oceny Leków (EMEA) jest agencją regulacyjną ds. kosmetyków w Europie, która podlega bezpośredniej kontroli dyrektywy Rady 76/768/EWG. Obejmuje bezpieczeństwo związane ze stosowaniem artykułów kosmetycznych i rejestr dozwolonych barwników. Bezpieczeństwo kosmetyków i sprawne działanie wszystkich administratorów w tym zakresie reguluje rozporządzenie europejskie 1223/2009. Wyżej wymienione rozporządzenie zapewnia silny, powszechnie uznany system, który ustanawia bezpieczeństwo produktów z uwzględnieniem najnowszych danych naukowych, w tym wykonalnego wykorzystania nanomateriałów [7].

Według UE przed wprowadzeniem na rynek należy sporządzić raport bezpieczeństwa produktu. Na rynku kosmetycznym mogą być sprzedawane wyłącznie produkty kosmetyczne, do których oddelegowano osobę fizyczną lub prawną; O rzeczywistych działaniach niepożądanych należy informować publiczne agencje rządowe, które następnie gromadzą odnośne dane od ekspertów w dziedzinie zdrowia i klientów oraz informują o tym pozostałe państwa członkowskie UE. Należy zatwierdzić konserwanty, barwniki i środki chroniące przed promieniowaniem UV z materiałami z zakresu nano. Preparaty zawierające nanomateriały nie podlegają kontroli rozporządzenia UE w sprawie kosmetyków i muszą przejść pełne badanie pod nadzorem ekspertów UE. Producent będzie dostarczał informacji o swojej postaci za pomocą unijnego portalu zgłoszeniowego znanego jako portal zgłaszania produktów kosmetycznych UE (CPNP); Należy w nim podać nazwę rynkową i adres siedziby producenta [7].

Rozporządzenie Komisji Europejskiej nr 1907/2006 reguluje nanomateriały w UE. Składniki nanomateriałów powinny być opatrzone pojęciem "nano", np. "tlenek (nano)", zgodnie z Komisją Europejską, 2015 r. [144]. Zgodnie z wytycznymi UE nanomateriały są charakteryzowane jako materiały nierozpuszczalne i celowo wytwarzane z co najmniej jednym pomiarem zewnętrznym lub wymiarem wewnętrznym w zakresie 1–100 nm. Dane dotyczące produktu wyszczególniające działania niepożądane, profil bezpieczeństwa i toksyczność należy dostarczyć na pół roku przed dopuszczeniem do obrotu produktów opartych na nanokosmeceutykach/nanocząsteczkach. Wymaga zatwierdzenia przed wprowadzeniem na rynek kosmeceutyków na bazie nano, kremów przeciwstarzeniowych, barwników i artykułów ochrony przeciwsłonecznej [111].

6.4.3. Indie

W Indiach rynek kosmetyczny jest najszybciej rozwijającym się segmentem detalicznym, a aktywny rynek indyjski oferuje swobodę zagranicznym markom. Umożliwia dostęp do importowanych środków upiększających bez żadnych ograniczeń. W ciągu ostatnich 20 lat wielu różnych uczestników weszło na indyjski rynek kosmetyczny, domagając się surowych przepisów w celu zachowania bezpieczeństwa konsumentów. Centralna Organizacja Kontroli Standardów Leków (CDSCO) reguluje wszystkie działania związane z kosmetykami lub kosmeceutykami w Indiach i jest kontrolowana przez ustawę i zasady dotyczące leków i kosmetyków. Ponadto Bureau of Indian Standards (BIS) reguluje zawartość etykiet kosmetyków lub kosmeceutyków. Określa minimalną jakość produktów kosmetycznych dla zarejestrowanych przedmiotów i dostarcza szczegółowych informacji na temat produktów do pielęgnacji włosów i kremów. W ramach CDSCO, Generalny Kontroler Leków Indii (DCGI) reguluje wszystkie powiązane działania [7].

W Indiach, jak wskazuje ustawa o lekach i kosmetykach, etykiety, zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne, powinny zawierać nazwę kosmetyków i adres producenta. Jeśli rozmiar opakowania jest mały, wystarczy nazwa adresu producenta z kodem PIN. Etykieta zewnętrzna powinna zawierać nazwę składników wraz z ich ilościami w preparacie. Etykieta wewnętrzna powinna zawierać wskazówki dotyczące stosowania produktu oraz nazwę i ilość trujących lub niebezpiecznych substancji, które są używane, wraz z ostrzeżeniami, jeśli takie istnieją. Konkretny numer partii, który jest oznaczony literą "B", powinien być zawarty we wszystkich preparatach kosmetycznych lub kosmeceutycznych , ale w przypadku mydła musi być obecny miesiąc i rok produkcji, z pominięciem litery "B" na etykiecie. Nie dotyczy to jednak stałych lub półstałych preparatów kosmetycznych o masie równej lub mniejszej niż 10 g oraz płynnych preparatów kosmetycznych o objętości równej lub mniejszej niż 25 ml. Numer licencji produkcyjnej musi znajdować się na etykiecie, co jest oznaczone literą "M", zgodnie z ustawą i zasadami dotyczącymi leków i kosmetyków z 2013 r. [7].

Rząd Indii zainwestował w inicjatywę nanonauki i technologii oraz zapewnił wydajne zasoby różnym szkołom wyższym, towarzystwom naukowym, publicznym ośrodkom badawczym i nowym firmom z jednostkami badawczo-rozwojowymi. W Indiach ważnymi organami zaangażowanymi w ramy badań nad zdrowiem publicznym są Indyjska Rada Badań Medycznych, Departament Nauki i Technologii, Rada Badań Naukowych i Przemysłowych oraz Departament Biotechnologii (wszystkie w New Delhi w Indiach). Ministerstwo Zdrowia i Opieki Rodzinnej (New Delhi, Indie) odgrywa istotną rolę w zapobieganiu i kontroli problemów zdrowotnych w Indiach. Ponadto Komitet Sekcji Nanotechnologii, w skład którego wchodzą specjaliści pomocniczy różnych fundacji i stowarzyszeń badawczych, jest skutecznie odpowiedzialny za standaryzację nanoproduktów i ich bezpieczeństwo [111]. Obecnie w Indiach stale ewoluują obawy związane z nanomateriałami, które wymagają szczególnej uwagi w celu poprawy bezpieczeństwa publicznego.

7. Wnioski i przyszły kierunek

Obecnie nanotechnologia jest uważana za obiecującą i rewolucyjną dziedzinę i jest wykorzystywana i doceniana w dziedzinie kosmetyków, kosmeceutyków, dermatologii, zastosowań biomedycznych itp. Wprowadzenie nowszych osiągnięć i nowatorskich systemów dostarczania leków sprawia, że kosmetyki i kosmeceutyki stają się bardziej popularne przy zwiększonym udziale w rynku. Dziś kosmetyki te są nieodzowną częścią codziennej rutyny; Co więcej, wprowadzenie nanotechnologii do kosmetyków zwiększyło jej akceptację wśród użytkowników na całym świecie. Jednak związana z tym toksyczność ze względu na jego przenikalność jest poważnym problemem, który często jest pomijany, co prowadzi do niekorzystnych problemów zdrowotnych. Obecnie nowe nanonośniki, takie jak liposomy, etosomy, kubosomy, NLC, SLN, nanoemulsje, niosomy itp., Są wykorzystywane do formułowania różnych kosmetyków i kosmeceutyków o lepszych wynikach. Nanosystemy przenoszą i dostarczają te preparaty przez skórę za pomocą różnych mechanizmów i nadają kilka funkcji, takich jak ochrona przeciwsłoneczna, nawilżanie, redukcja zmarszczek itp. Mimo że te produkty nanomateriałowe zyskują imponującą wartość rynkową, toczy się ogromna debata na temat ich bezpieczeństwa i toksyczności u ludzi, wymagająca dokładniejszych badań. W związku z tym prawodawstwo dotyczące produktów kosmetycznych powinno zawierać szczegółowy wykaz odniesień, a także składników, które wywołują niezamierzony wpływ na środowisko dla wszystkich użytkowników produktów kosmetycznych, takich jak konsumenci i użytkownicy profesjonalni, zapewniając w ten sposób bezpieczeństwo stosowania produktów kosmetycznych. Długoterminowe badania toksyczności lub rakotwórczości kosmetyków, w tym nanokosmetyków i nanokosmeceutyków (oraz ich składników), powinny być prowadzone przed komercjalizacją tych produktów. Nanokosmeceutyki powinny być wytwarzane w taki sposób, aby wnosiły wartość dodaną dla zdrowia konsumentów. Ponadto należy przeprowadzić dokładne badania kliniczne kosmeceutyków, takie jak te wykonywane dla leków, aby zapewnić bezpieczeństwo preparatów u ludzi. Ponadto należy nałożyć surowe przepisy dotyczące produkcji, przechowywania, importu i wprowadzania do obrotu kosmeceutyków i zawartych w nich nanocząstek. Konieczne są powszechne wspólne wysiłki naukowców, a także globalnych agencji regulacyjnych w celu opracowania standardowych zasad i przepisów dotyczących stosowania nanosystemów w kosmetykach oraz pomocy w wyeliminowaniu istniejących luk w powiązanych danych. Organizacje pozarządowe i organy rządowe powinny działać w skoordynowany sposób w celu opracowania i propagowania skutecznych materiałów edukacyjnych dla konsumentów. Powinny one ustanowić specjalne programy, takie jak materiały pisemne i wideo, poprzez multimedia lub seminaria w celu zapewnienia edukacji w zakresie mądrego stosowania kosmetyków zawierających nanokosmetyki i nanokosmeceutyki. Wreszcie, istnieje potrzeba harmonizacji przepisów na szczeblu międzynarodowym w celu ustanowienia lepszych ram regulacyjnych dotyczących bezpieczeństwa, skuteczności i marketingu, co ostatecznie pomaga przemysłowi kosmetycznemu, a także chroni konsumentów przed potencjalnymi zagrożeniami. Ponadto świadomość konsumentów może również przyczynić się do poprawy tej sytuacji, umożliwiając świadomy wybór produktów.

Wkład autora

konceptualizacja, V.G. i S.M.; metodologia, S.M.; oprogramowanie, M.A.M., M.J.A. i H.M.; kuracja danych, U.F. i K.K.; pisanie – przygotowanie oryginalnego projektu, V.G. i S.M.; pisanie – recenzja i redakcja, S.M. i H.M.; wizualizacja, U.F. i K.K.; nadzór, M.A.M. i Z.I.; administracja projektowa, M.A.M., M.J.A. i Z.I.; pozyskiwanie finansowania, M.F.A. i ASA Wszyscy autorzy przeczytali i zgodzili się na opublikowaną wersję manuskryptu.

Finansowania

Badania te nie otrzymały zewnętrznego finansowania.

Oświadczenie Institutional Review Board

Nie dotyczy.

Oświadczenie o świadomej zgodzie

Nie dotyczy.

Oświadczenie o dostępności danych

Nie dotyczy.

Podziękowania

Autorzy są bardzo wdzięczni Jamii Hamdard i DST za wsparcie w postaci DST PURSE.

Konflikt interesów

Autorzy deklarują brak konfliktu interesów.

Odwołania

Raj, S.; Jose, S.; Sumod, Stany Zjednoczone; Sabitha, M. Nanotechnologia w kosmetyce: szanse i wyzwania. J. Pharm. Bioallied Sci. 2012, 4, 186–193. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Kaul, S.; Gulati, N.; Verma, D.; Mukherjee, S.; Nagaich, U. Rola nanotechnologii w kosmeceutykach: przegląd najnowszych postępów. J. Pharm. 2018, 2018, 3420204. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Ajazzuddin, M.; Jeswani, G.; Jha, A. Nanokosmetyki: przeszłe, obecne i przyszłe trendy. Najnowsze patenty Nanomed. 2015, 5, 3–11. [Google Scholar] [CrossRef]
Rozmiar, L.B.M.; Sprawozdanie, S.; Rozmiar, L.B.M.; Zastosowanie, B.; Region, B.; Prognozy, S. Uzyskaj bezpłatny, natychmiastowy i nieograniczony dostęp do przykładowego raportu PDF i spersonalizowanego pulpitu nawigacyjnego online. 2021; s. 2021–2028. Dostępne online: https://main.mohfw.gov.in/sites/default/files/Annual%20Report%202020-21%20English.pdf (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Schneider, G.; Gohla, S.; Schreiber, J.; Kaden, W.; Schönrock, Stany Zjednoczone; Schmidt-lewerkühne, H.; A. Kuschel; Petsitis, X.; Pape, W.; Ippen, H.; Wsp. Połącz się z Wiley. Sieć Wiley. 2021, s. 2–3. Dostępne online: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/14356007.a24_219 (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Kosmetyki — przegląd. Dostępne online: https://www.fda.gov/industry/regulated-products/cosmetics-overview (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Tripathy, S.; Dureja, H. Cosmetics: Scenariusz regulacyjny w USA, UE i Indiach. J. Pharm. Technol. Res. Manag. 2015, 3, 127–139. [Google Scholar] [CrossRef]
Kumar, N.; Kanchan, T.; Unnikrishnan, B.; Thapar, R.; Mitra, P.; Kulkarni, V.; Holla, R.; Bhagwan, D.; Radhakrishnan, Y. Charakterystyka ekstraktu z korzenia Rubia cordifolia L. i jego ocena działania kardioprotekcyjnego w modelu szczura Wistar. Indyjski J. Farmakol. 2018, 49, 344–347. [Google Scholar] [CrossRef]
Haryanti, R. Krim Pemutih Wajah dan Keamanannya. Majalah Farmasetika 2017, 2, 5–9. [Google Scholar] [CrossRef]
Szukaj na całym świecie, literatura z zakresu nauk przyrodniczych. 2021, s. 1–2. Dostępne online: https://www.cosmeticsandtoiletries.com/regulations/regional/article/21834383/comparatively-speaking-cosmetic-vs-cosmeceutical-vs-drug (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Fatima, M.; Monawwar, S.; Mohapatra, S.; Alex, T.S.; Ahmed, A.; Taleuzzaman, M.; Ali, A.; Ansari, M.J.; mgr Mirza; Iqbal, Z. Badania przesiewowe in silico oparte na opracowywaniu nowych preparatów do leczenia grzybicy paznokci. Żele 2021, 7, 221. [Google Scholar] [CrossRef]
Santos, A.C.; Morais, F.; A. Simões; Pereira, I.; Sequeira, J.A.D.; M. Pereira-Silva; F. Veiga; Ribeiro, A. Nanotechnologia do opracowywania nowych receptur kosmetycznych. Opinia eksperta. Narkotyków Deliv. 2019, 16, 313–330. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Dhawan, S.; Sharma, P.; Nanda, S. Nanoformulacje kosmetyczne i ich przeznaczenie. w nanokosmetykach; Elsevier: Amsterdam, Holandia, 2020. [Google Scholar]
Hoag, S.W.; Hussain, A.S. Wpływ formulacji na biodostępność: Podsumowanie dyskusji warsztatowej. J. Nutr. 2001, 131, 1389S–1391S. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed][Wersja zielona]
Souto, E.B.; Fernandes, A.R.; Martins-Gomes, C.; Coutinho, T.E.; Durazzo, A.; Lucarini, M.; Souto, S.B.; Silva, A.M.; Santini, A. Nanomateriały do dostarczania skóry kosmeceutyków i farmaceutyków. Appl. Sci. 2020, 10, 1594. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Fytianos, G.; Rahdar, A.; Kyzas, G.Z. Nanomateriały w kosmetyce: najnowsze aktualizacje. Nanomateriały 2020, 10, 979. [Google Scholar] [CrossRef]
Pandey, P.; Dahiya, M. Krótki przegląd nanocząstek nieorganicznych. J. Crit. Rev. 2016, 3, 18–26. [Google Scholar]
Saxena, P.; Chandra, A. Czarny węgiel. Zanieczyszczenie. Eng. 2011, 43, 1–11. [Google Scholar] [CrossRef]
Mohapatra, S.; mgr Mirza; Hilles, A.R.; Zakir, F.; Gomes, A.C.; Ansari, M.J.; Iqbal, Z.; Mahmood, S. Aplikacja biomedyczna, repozytorium patentów, badania kliniczne i aktualizacje regulacyjne dotyczące hydrożelu: obszerny przegląd. Żele 2021, 7, 207. [Google Scholar] [CrossRef]
Lee, H.S.; Byun, S.H.; Cho, S.W.; Yang, B.E. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość terapii regeneracyjnej w tkance jamy ustnej i przyzębia: przegląd. Appl. Sci. 2019, 9, 1046. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Nguyen, T.A.; Rajendran, S. Obecne komercyjne produkty nanokosmetyczne; Elsevier: Amsterdam, Holandia, 2020; ISBN 9780128222867. [Google Scholar]
Alaqad, K.; Saleh, T.A. Nanocząstki złota i srebra: metody syntezy, drogi charakteryzacji i zastosowania w kierunku leków. J. Environ. Anal. Toxicol. 2016, 6, 4. [Google Scholar] [CrossRef]
Lamberti, M.; Zappavigna, S.; Sannolo, N.; Porto, S.; Caraglia, M. Zalety i zagrożenia związane z nanotechnologiami u pacjentów z rakiem i pracowników narażonych zawodowo. Opinia eksperta. Narkotyków Deliv. 2014, 11, 1087–1101. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Metryki, P. fuleren jest skuteczny przeciwko zmarszczkom. J. Am. Acad. Dermatol. 2010, 62, AB22. [Google Scholar] [CrossRef]
Bakry, R.; Vallant, R.M.; Najam-ul-Haq, M.; Rainer, M.; Szabo, Z.; Huck, C.W.; Bonn, G.K. Zastosowania lecznicze fulerenów. Int. J. Nanomed. 2007, 2, 639–649. [Google Scholar]
Wong-Ekkabut, J.; Baoukina, S.; Triampo, W.; Tang, I.M.; Tieleman, D.P.; Monticelli, L. Badanie symulacji komputerowej translokacji fulerenów przez błony lipidowe. Nat. Nanotechnol. 2008, 3, 363–368. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Polderman, M.C.A. Nowe zastosowania terapii zimnym światłem UVA-1. Praca doktorska, Uniwersytet w Lejdzie, Lejda, Holandia, 2006. [Google Scholar]
Norval, M.; Lucas, R.M.; Cullen, A.P.; De Gruijl, F.R.; J. Longstreth; Takizawa, Y.; Van Der Leun, J.C. Skutki zubożenia warstwy ozonowej i interakcje ze zmianami klimatu dla zdrowia ludzkiego. Fotochemia. Fotobiol. Sci. 2011, 10, 199–225. [Google Scholar] [CrossRef]
Smijs, T.G.; Pavel, S. Nanocząsteczki dwutlenku tytanu i tlenku w filtrach przeciwsłonecznych: Skoncentruj się na ich bezpieczeństwie i skuteczności. Nanotechnol. Sci. Appl. 2011, 4, 95–112. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Banerjee, A.N. Projektowanie, wytwarzanie i fotokatalityczne użyteczność nanostrukturalnych półprzewodników: koncentracja na TiO₂-oparte na nanostrukturach. Nanotechnol. Sci. Appl. 2011, 4, 35–65. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Meinke, M.C.; Lademann, J.; Knorr, F.; Patzelt, A.; Lohan, S.B. Nanokosmetyki – od pomysłów do produktów; Springer:, Szwajcaria, 2018; str. 101-116. [Google Scholar]
Kanadyjskie Centrum Bezpieczeństwa i Higieny Pracy. Dwutlenek tytanu sklasyfikowany jako potencjalnie rakotwórczy dla ludzi. Dostępne online: www.ccohs.ca (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Monsé, C. Zależna od stężenia odpowiedź ogólnoustrojowa po inhalacji nanowymiarowych cząstek tlenku u ochotników. Część. Toksyczny błonnik. 2021, 15, 8. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Mohammed, Y.H.; A. Holmes; Haridass, I.N.; Sanchez, W.Y.; Studier, H.; Grice, J.E.; Benson, H.A.E.; Roberts, M.S. Wsparcie dla bezpiecznego stosowania filtrów przeciwsłonecznych nanocząstek tlenku: brak penetracji skóry lub toksyczności komórkowej po wielokrotnym stosowaniu u ochotników. J. Dochodzenie. Dermatol. 2019, 139, 308–315. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Huang, Y.; Lenaghan, S.C.; Xia, L.; Burris, J.N.; Stewart, C.N.; Zhang, M. Charakterystyka właściwości fizykochemicznych nanocząstek bluszczu do zastosowań kosmetycznych. J. Nanobiotechnol. 2013, 11, 3. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Lohani, A.; Verma, A.; Joshi, H.; Yadav, N.; Karki, N. Koseceutyki oparte na nanotechnologii. Int. Sch. Res. Not. 2014, 2014, 843687. [Google Scholar] [CrossRef]
Irshad, A.; Zahid, M.; Husnain, T.; Rao, A.Q.; Sarwar, N.; Hussain, I. Proaktywny model innowacyjnych biomedycznych zastosowań nanocząstek złota. Appl. Nanosci. 2020, 10, 2453–2465. [Google Scholar] [CrossRef]
Akturk, O.; Kismet, K.; Yasti, A.C.; Kuru, S.; Duymus, M.E.; Kaya, F.; Caydere, M.; Hucumenoglu, S.; Keskin, D. Nanokompozyty kolagenu / nanocząstek złota: potencjalny biomateriał gojący się ran skóry. J. Biomater. Appl. 2016, 31, 283–301. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Simonetti, N.; Simonetti, G.; Bougnol, F.; Scalzo, M. Electrochemical Ag+ do stosowania konserwantów. Appl. Environ. Mikrobiol. 1992, 58, 3834–3836. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów. Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów Melatonina; Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów: Bruksela, Belgia, 2019 r.; Numer ISBN 9789279127380. [Google Scholar]
Katz, L.M.; Dewan, K.; Bronaugh, R.L. Nanotechnologia w kosmetyce. Chem. Żywność. Toxicol. 2015, 85, 127–137. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Kokura, S.; Handa, O.; Takagi T.; Ishikawa, T.; Naito, Y.; Yoshikawa, T. Nanocząstki srebra jako bezpieczny środek konserwujący do stosowania w kosmetykach. Nanomed. Nanotechnol. Biol. Med. 2010, 6, 570–574. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Komisja Europejska. Czy stosowanie kosmetyków zawierających krzemionkę w nanoformie jest bezpieczne? Komisja Europejska: Bruksela, Belgia; Luksemburg, 2015 r. [Google Scholar]
Ministerstwo Środowiska i Żywności Danii. Agencja Ochrony Środowiska. Ocena technologii nanotechnologii w kosmetykach. Część inicjatywy "Lepsza kontrola nano" w latach 2012–2015; Duńska Agencja Ochrony Środowiska: Kopenhaga, Dania, 2016; Numer ISBN 9788793435254. [Google Scholar]
Mebert, A.M.; Baglole, C.J.; Desimone, M.F.; Maysinger, D. Nanoinżynieryjna krzemionka: właściwości, zastosowania i toksyczność. Chem. Żywność. Toxicol. 2017, 109, 753–770. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Park, Y.H.; Kim, J.N.; Jeong, S.H.; Choi, J.E.; Lee, S.H.; Choi, B.H.; Lee, J.P.; Sohn, K.H.; Park, K.L.; Kim, M.K.; Wsp. Ocena toksyczności nanokrzemionki przez skórę przy użyciu hodowanych keratynocytów, modelu równoważnego dla skóry ludzkiej i modelu in vivo. Toksykologia 2010, 267, 178–181. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Sahu, D.; Kannan, G.M.; Vijayaraghavan, R. Cząstka sadzy wykazuje toksyczność zależną od wielkości w ludzkich monocytach. Int. J. Inflam. 2014, 2014, 827019. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Coelho, C.C.; Grenho, L.; Gomes, P.S.; Quadros, P.A.; Fernandes, M.H. Nano-hydroksyapatyt w kosmetykach do pielęgnacji jamy ustnej: charakterystyka i ocena cytotoksyczności. Sci. Rep. 2019, 9, 11050. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Opinia Komitetu Naukowego ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (SCCS) – zmiana opinii w sprawie hydroksyapatytu (nano) w produktach kosmetycznych. Regulować. Toxicol. Pharmacol. 2018, 98, 274–275. [Google Scholar] [CrossRef]
Couteau, C.; Paparis, E.; Chauvet, C.; Coiffard, L. Tris-bifenyl triazyna, nowy filtr ultrafioletowy badany pod względem skuteczności fotoprotekcyjnej. Int. J. Pharm. 2015, 487, 120–123. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Soczewka, M. Zastosowanie fulerenów w kosmetyce. Najnowsze Pat. Biotechnol. 2009, 3, 118–123. [Google Scholar] [CrossRef]
Kroto, H.W.; Heath, J.R.; Curl, R.F.; Smalley, R.E. C₆₀: Buckminsterfullerene. Nature 1985, 318, 162–163. [Google Scholar] [CrossRef]
J. Janot; Seta, P.; Larroque, C.; Tomasini, C. Nowy Multi-Charged C₆₀ Pochodna: synteza i właściwości biologiczne. Eur. J. Org. Chem. 2002, 2002, 2928–2934. [Google Scholar]
Singh, T.G.; Sharma, N. Nanobiomateriały w kosmetykach: stan obecny i perspektywy na przyszłość. w nanobiomateriałach w formulacjach galenowych i kosmetykach; William Andrew: Norwich, NY, USA, 2016; str. 149-174. [Google Scholar] [CrossRef]
Aranaz, I.; Acosta, N.; Civera, C.; Elorza, B.; Mingo, J.; Castro, C.; Gandía, M.; Gandía, M.D.l.L.; Heras Caballero, A. Kosmetyki i kosmeceutyki zastosowania chityny, chitozanu i ich pochodnych. Polimery 2018, 10, 213. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Morganti, P.; Morganti, G. Nanowłókna chitynowe dla zaawansowanych kosmeceutyków. Clin. Dermatol. 2008, 26, 334–340. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Fakhravar, Z.; Ebrahimnejad, P.; Daraee, H.; Akbarzadeh, A. Nanoliposomy: Metody syntezy i zastosowania w kosmetykach. J. Cosmet. Laser. Czerw. 2016, 18, 174–181. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Kusuma Priya, M.D.; Kumar, V.; Damini, V.K.; Eswar, K.; Reddy, K.R.; Brito Raj, S.; Sucharitha, P. Somes: Przegląd składu, metod formułowania i oceny różnych typów "niektórych" systemów dostarczania leków. Int. J. Appl. Pharm. 2020, 12, 7–18. [Google Scholar] [CrossRef]
Sudhakar, C.K.; Upadhyay, N.; Jain, S.; Charyulu, R.N. Ethosomy jako nieinwazyjne krosno do transdermalnego systemu dostarczania leków. w nanomedycynie i dostarczaniu leków; Apple Academic Press: Point Pleasant, NJ, USA, 2012; ISBN 9781466560079. [Google Scholar]
Verma, S.; Utreja, P. Leczenie zakażeń grzybiczych skóry oparte na nanonośnikach pęcherzykowych: potencjalne i pojawiające się trendy w farmakoterapii w nanoskali. Asian J. Pharm. Sci. 2019, 14, 117–129. [Google Scholar] [CrossRef]
Jain, S.; Jain, V.; Mahajan, SC Pęcherzykowe systemy dostarczania leków oparte na lipidach. Adv. Pharm. 2014, 2014, 574673. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Poonia, N.; Kharb, R.; Lather, V.; Pandita, D. Nanostrukturalne nośniki lipidów: Wszechstronny doustny nośnik dostarczający. Przyszłe Sci. 2016, 2, FSO135. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Hooda, A.; Sradhanjali, M.; Popsja. Formułowanie i ocena nowych stałych mikrocząstek lipidowych w celu przedłużonego uwalniania ofloksacyny. Pharm. Nanotechnol. 2017, 4, 329–341. [Google Scholar] [CrossRef]
Blanco-Padilla, A.; Soto, K.M.; Hernández Iturriaga, M.; Mendoza, S. Nanonośniki środków przeciwdrobnoustrojowych żywności. Sci. World J. 2014, 2014, 837215. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Gigliobianco, M.R.; Casadidio, C.; Censi, R.; Di Martino, P. Nanokryształy słabo rozpuszczalnych leków: biodostępność leków i stabilność fizykochemiczna. Farmaceutyka 2018, 10, 134. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Ghasemiyeh, P.; Mohammadi-Samani, S. Potencjał nanocząstek jako wzmacniaczy przenikania i ukierunkowane opcje dostarczania skóry: zalety i wady. Narkotyki Des. Devel. Czerw. 2020, 14, 3271–3289. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Kumar, N.; Kumar, R. Systemy dostarczania i diagnostyki leków oparte na nano BT. w nanotechnologii i nanomateriałach w leczeniu chorób zagrażających życiu; William Andrew: Norwich, NY, USA, 2014; str. 53-107. [Google Scholar]
Rigano, L.; Lionetti, N. Nanobiomateriały w preparatach galenowych i kosmetykach; William Andrew: Norwich, NY, USA, 2021; str. 1-2. [Google Scholar]
Xu, X.; Costa, A.P.; Khan, M.A.; Burgess, D.J. Zastosowanie jakości według projektu do formułowania i przetwarzania liposomów białkowych. Int. J. Pharm. 2012, 434, 349–359. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Józef, J.; Vedha Hari, B.N.; Ramya Devi, D. Eksperymentalna optymalizacja liposomów lornoksykamu w celu długotrwałego podawania miejscowego. Eur. J. Pharm. Sci. 2018, 112, 38–51. [Google Scholar] [CrossRef]
Han, S.B.; Won, B.; Yang, S.C.; Kim, D.H. Asterias pectinifera pochodzące z peptydów kolagenowych kapsułkujące elastyczne nanoliposomy do aplikacji kosmetycznej. J. Ind. Eng. Chem. 2021, 98, 289–297. [Google Scholar] [CrossRef]
Kocic, H.; Stankovic, M.; Tirant, M.; Lotti, T.; Arsic, I. Korzystny wpływ kremów z odtłuszczonym mlekiem osła zamkniętym w nanoliposomach na fizjologię skóry. Dermatol. Czerw. 2020, 33, E13511. [Google Scholar] [CrossRef]
Sankar, V.; Wilson, V.; Siram, K.; Karuppaiah, A.; Hariharan, S.; Justin, A. Miejscowe dostarczanie leków za pomocą etosomów: przegląd. Indian Drugs 2019, 56, 7–20. [Google Scholar] [CrossRef]
Verma, P.; Pathak, K. Potencjał terapeutyczny i kosmeceutyczny etosomów: przegląd. J. Adv. Pharm. Technol. Res. 2010, 1, 274–282. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Limsuwan, T.; Boonme, P.; Khongkow, P.; Amnuaikit, T. Etosomy rezorcyny fenyloetylowej jako pęcherzykowy system dostarczania do zastosowań rozjaśniających skórę. Biomed Res. Int. 2017, 2017, 8310979. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Yang, J.; Kim, B. Synteza i charakterystyka nośników etosomalnych zawierających składniki kosmetyczne w celu zwiększonego przezskórnego dostarczania składników kosmetycznych. koreański J. Chem. Eng. 2018, 35, 792–797. [Google Scholar] [CrossRef]
Shukla, R.; Tiwari, G.; Tiwari, R.; Rai, A.K. Formułowanie i ocena miejscowego etosomalnego żelu melatoniny w celu zapobiegania promieniowaniu UV. J. Cosmet. Dermatol. 2020, 19, 2093–2104. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Yücel, Ç.; Şeker Karatoprak, G.; Değim, İ.T. Preparat przeciwstarzeniowy etosomów i liposomów obciążonych kwasem rozmarynowym. J. Mikroenkapsul. 2019, 36, 180–191. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Pravalika, G.; Chandhana, P.; Chiranjitha, I.; Dhurke, R. Etosomy minoksydylu do leczenia łysienia. Int. J. Recent Sci. Res. 2020, 11, 37112–37117. [Google Scholar]
Czarnogóra, L.; Lai, F.; Offerta, A.; Sarpietro, M.G.; Micicchè, L.; Maccioni, A.M.; Valenti, D.; Fadda, A.M. Od nanoemulsji do nanostrukturalnych nośników lipidowych: istotny rozwój w dermalnym dostarczaniu leków i kosmetyków. J. Drug Deliv. Sci. Technol. 2016, 32, 100–112. [Google Scholar] [CrossRef]
Pardeike, J.; Hommoss, A.; Müller, R.H. Nanocząstki lipidowe (SLN, NLC) w kosmetycznych i farmaceutycznych produktach skórnych. Int. J. Pharm. 2009, 366, 170–184. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Singh, M.; Mohapatra, S.; Sanskriti; Kaur, N.; Mushtaq, A.; Zahid, S.; Pandith, AA; Mansoor, S.; Iqbal, Z. Wykorzystanie potencjału fitochemikaliów w leczeniu raka piersi. w fitochemikaliach dietetycznych; Egbuna, C., Hassan, S., red.; Springer:, Szwajcaria, 2021; str. 223-251. [Google Scholar] [CrossRef]
Wissing, S.A.; Müller, R.H. Zastosowania kosmetyczne dla stałych nanocząstek lipidowych (SLN). Int. J. Pharm. 2003, 254, 65–68. [Google Scholar] [CrossRef]
Lee, Y.J.; Nam, G.W. Działanie wzmacniające ochronę przeciwsłoneczną poprzez formułę fukoksantyny obciążoną stałymi nanocząsteczkami lipidowymi. Kosmetyki 2020, 7, 14. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Wissing, S.A.; Müller, R.H. Nowatorski system ochrony przeciwsłonecznej oparty na octanie tokoferolu włączonym do stałych nanocząstek lipidowych. Int. J. Cosmet. Sci. 2001, 23, 233–243. [Google Scholar] [CrossRef]
Pieśń, C.; Liu, S. Nowy zdrowy system ochrony przeciwsłonecznej dla człowieka: stałe nanocząsteczki lipidowe jako nośnik 3,4,5-trimetoksybenzoilochityny i poprawa poprzez dodanie witaminy E. Int. J. Biol. Macromol. 2005, 36, 116–119. [Google Scholar] [CrossRef]
Netto, M.G.; Jose, J. Opracowanie, charakterystyka i ocena kremu przeciwsłonecznego zawierającego stałe nanocząsteczki lipidowe sylimaryny. J. Cosmet Derm. 2018, 17, 1073–1083. [Google Scholar] [CrossRef]
Durán, N.; Costa, A.F.; Stanisic, D.; Bernardes, J.S.; Tasic, L. Nanotoksyczność i zastosowanie przez skórę nanostrukturalnego nośnika lipidów obciążonego hesperydyną z pozostałości pomarańczowej. J. Phys. Conf. Ser. 2019, 1323, 012021. [Google Scholar] [CrossRef]
Melorose, J.; Perroy, R.; Careas, S. Nanokosmetyki i nanoleki: nowe podejścia do pielęgnacji skóry; Springer: Berlin/Heidelberg, Niemcy, 2015; Tom 1, ISBN 9788578110796. [Google Scholar]
Hosseinkhani, B.; Callewaert, C.; Vanbeveren, N.; Boon, N. Nowe biokompatybilne nanokapsułki do powolnego uwalniania substancji zapachowych na ludzkiej skórze. Nowy Biotechnol. 2015, 32, 40–46. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Horyzont. 2020. Dostępne online: https://ec.europa.eu/programmes/horizon2020/en/home (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Svarc, F.E.; Ranocchia, R.P.; M. Perullini; Jobbágy, M.; Aldabe, S.A. Nowa droga do uzyskania nanokapsułek perfluorodekaliny jako nośnika tlenu w formulacjach kosmetycznych. J. Dermatol. Uczta badawcza. 2018, 1, 1–10. [Google Scholar] [CrossRef]
Barbosa, T.C.; Nascimento, L.É.D.; Bani, C.; Almeida, T.; Nery, M.; Santos, R.S.; de Oliveira Menezes, L.R.; Zielińska, A.; Fernandes, A.R.; Cardoso, J.C.; Wsp. Rozwój, cytotoksyczność i profil podrażnienia oczu nowej formuły ochrony przeciwsłonecznej opartej na nanokapsułkach benzofenon-3-poli(ε-kaprolakton). Toksyny 2019, 7, 51. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Pentek, T.; Newenhouse, E.; O'Brien, B.; Singh Chauhan, A. Opracowanie miejscowej formuły resweratrolu do zastosowań komercyjnych przy użyciu nanotechnologii dendrymerów. Cząsteczki 2017, 22, 137. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Keck, C.M.; Müller, R.H. Nanokryształy leków słabo rozpuszczalnych wytwarzanych przez homogenizację wysokociśnieniową. Eur. J. Pharm. Biopharm. 2006, 62, 3–16. [Google Scholar] [CrossRef]
Sakamoto, J.; Annapragada, A.; Decuzzi, P.; Ferrari, M. Technologia nanowektorów bariery antybiologicznej do zastosowań nowotworowych. Opinia eksperta. Narkotyków Deliv. 2007, 4, 359–369. [Google Scholar] [CrossRef]
Petersen, R. Nanokryształy do stosowania w preparatach Cosmetc do stosowania miejscowego i metody ich wytwarzania. Patent USA US9114077B2 z dnia 25 sierpnia 2015 r. [Google Scholar]
Köpke, D.; Pyo, SM Nanokryształy Symurban do zaawansowanej pielęgnacji skóry przeciw zanieczyszczeniom. Kosmetyki 2020, 7, 17. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Feltin, C.; Brun, G. Kompozycja kosmetyczna na bazie polimeru supramolekularnego i chłonnego wypełniacza. Patent USA US9000051B2, 7 kwietnia 2015 r. [Google Scholar]
Simonnet, J.-T.; Sonneville, O.; Legret, S. Nanoemulsja oparta na estrach kwasów tłuszczowych kwasu fosforowego i jej zastosowania w kosmetyce, dermatologii, farmacji i / lub okulistyce. Patent USA US6274150B1 z dnia 14 sierpnia 2001 r. [Google Scholar]
Khan, S.; Jain, P.; Jain, S.; Jain, R.; Bhargava, S.; Jain, A. Miejscowe dostarczanie erytromycyny przez kubosomy na trądzik. Pharm. Nanotechnol. 2018, 6, 38–47. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
El-Komy, M.; Shalaby, S.; Hegazy, R.; Abdel Hay, R.; Sherif, S.; Bendas, E. Ocena skuteczności żelu cubosomal alfa lipoic acid dla starzejącej się twarzy: badanie porównawcze z pojedynczą ślepą próbą, kontrolowane placebo, prawe-lewe porównawcze badanie kliniczne. J. Cosmet. Dermatol. 2017, 16, 358–363. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Tadros, T.; Izquierdo, P.; J. Esquena; Solans, C. Tworzenie i stabilność nano-emulsji. Adv. Interfejs koloidalny Sci. 2004, 108–109, 303–318. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Sonneville-aubrun, O.; Yukuyama, M.N.; Pizzino, A. Rozdział 14 – Zastosowanie nanoemulsji w kosmetykach. w nanoemulsjach; Academic Press: Cambridge, MA, USA, 2021; str. 1-2. [Google Scholar]
De Azevedo Ribeiro, R.C.; Barreto, S.M.A.G.; Ostrosky, E.A.; Da Rocha-Filho, P.A.; Veríssimo, L.M.; Ferrari, M. Produkcja i charakterystyka nanoemulsji kosmetycznych zawierających ekstrakt z Opuntia ficus-indica (L.) Mill jako środek nawilżający. Molecules 2015, 20, 2492–2509. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Musazzi, U.M.; Franzè, S.; Minghetti, P.; Casiraghi, A. Emulsja a nanoemulsja: w jakim stopniu zmiana formuły jest krytyczna dla produktu kosmetycznego? Drug Deliv. Transl. Res. 2018, 8, 414–421. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Van Tran, V.; Loi Nguyen, T.; Księżyc, J.Y.; Lee, Y.C. Materiały rdzeniowe, cząsteczki lipidów i nanoemulsje, do dostarczania aktywnych przeciwutleniaczy w zastosowaniach kosmetycznych: wyzwania i strategie rozwoju. Chem. inż. J. 2019, 368, 88–114. [Google Scholar] [CrossRef]
Zhang, H.; Zhao, Y.; Ying, X.; Peng, Z.; Guo, Y.K.; Yao, X.; Chen, W. Nanoemulsja kwasu elagowego w kosmetyce. IEEE Nanotechnol. Mag. 2018, 12, 14–20. [Google Scholar] [CrossRef]
Sonneville-Aubrun, O.; Simonnet, J.T.; L'Alloret, F. Nanoemulsje: nowy nośnik produktów do pielęgnacji skóry. Adv. Interfejs koloidalny Sci. 2004, 108-109, 145-149. [Google Scholar] [CrossRef]
Lee, R.; Shenoy, D.; Sheel, R. Nanocząstki micelarne: zastosowania miejscowego i pasywnego przezskórnego dostarczania leków. W Handbook of Non-Invasive Drug Delivery Systems; William Andrew: Norwich, NY, USA, 2010. [Google Scholar]
Dhapte-Pawar, V.; Kadam, S.; Saptarsi, S.; Kenjale, P.P. Nanokosmeceutyki: aspekty i aspekty. Futur. Sci. OA 2020, 6, FSO613. [Google Scholar] [CrossRef]
Holsapple, M.P.; Farland, W.H.; Landry, T.D.; Monteiro-Riviere, N.A.; Carter, J.M.; Walker, N.J.; Thomas, K.V. Strategie badawcze dotyczące oceny bezpieczeństwa nanomateriałów, część II: Ocena toksykologiczna i bezpieczeństwa nanomateriałów, aktualne wyzwania i potrzeby w zakresie danych. Toxicol. Sci. 2005, 88, 12–17. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Li, N.; Sioutas, C.; Cho, A.; Schmitz, D.; Misra, C.; J. Sempf; Wang, M.; Oberley, T.; Froines, J.; Nel, A. Ultradrobne cząstki stałe wywołują stres oksydacyjny i uszkodzenie mitochondriów. Environ. Perspektywa zdrowia. 2003, 111, 455–460. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
mgr Malik; Wani, M.Y.; mgr Hashim; Nabi, F. Nanotoksyczność: problemy wymiarowe i morfologiczne. Adv. Phys. Chem. 2011, 2011, 450912. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Brown, J.S.; Zeman, K.L.; Bennett, W.D. Odkładanie się i usuwanie najdrobniejszych cząstek w zdrowych i niedrożnych płucach. Am. J. Respir. Crit. Care Med. 2002, 166, 1240–1247. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Schulte, P.; Geraci, C.; Zumwalde, R.; Hoover, M.; Kuempe, E. Zarządzanie ryzykiem zawodowym zmodyfikowanych nanocząstek. J. Occup. Environ. Grzegorz. 2008, 5, 239–249. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Ostiguy, C.; Roberge, B.; Woods, C.; Soucy, B. Zmodyfikowane nanocząstki: aktualna wiedza na temat zagrożeń BHP i środków zapobiegawczych, 2nd ed.; studia i projekty badawcze; Robert-Sauvé Research Institute for Occupational Health and Safety (IRSST): Montréal, QC, Kanada, 2010. [Google Scholar]
Ryman-Rasmussen, J.P.; Riviere, J.E.; Monteiro-Riviere, N.A. Penetracja nienaruszonej skóry przez kropki kwantowe o różnych właściwościach fizykochemicznych. Toxicol. Sci. 2006, 91, 159–165. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Ahamed, M.I.N. Innovare Academic Sciences ecotoxicity concert of nano zero-valent iron particles—A review. J. Crit. Rev. 2014, 1, 36–39. [Google Scholar]
Spotkanie, A.; Pacheco, S. Nanocząstki mogą uszkadzać DNA, zwiększać ryzyko zachorowania na raka. 2007, s. 1–2. Dostępne online: sciencedaily.com/releases/2007/04/070417154357.htm (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Li, Y.; Zhang, Y.; Yan, B. Przegląd nanotoksyczności: Nano-zagrożenie dla podatnych populacji. Int. J. Mol. Sci. 2014, 15, 3671–3697. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Taghavi, SM; Momenpour, M.; Azarian, M.; Ahmadian, M.; Souri, F.; Taghavi, S.A.; Sadeghain, M.; Karchani, M. Wpływ nanocząstek na środowisko i miejsca pracy na zewnątrz. Elektron. Lekarz 2013, 5, 706–712. [Google Scholar] [CrossRef]
Joseph, T.M. Toksyczne skutki nanocząstek ze środowiska i wewnętrznych / zewnętrznych miejsc pracy. Int. J. Cur. Res. Rev. 2021, 13, 1–2. [Google Scholar] [CrossRef]
Stern, S.T.; Adiseshaiah, P.P.; Crist, R.M. Autofagia i dysfunkcja lizosomów jako nowe mechanizmy toksyczności nanomateriałów. Część. Toksyczny błonnik. 2012, 9, 20. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Hund-Rinke, K.; Simon, M. Ekotoksyczne działanie fotokatalitycznych aktywnych nanocząstek (TiO₂) w sprawie glonów i dafnidów. Środowisko. Sci. Pollut. Res. 2006, 13, 225–232. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Naukowcy odkryli, że dwutlenek tytanu z filtrów przeciwsłonecznych zanieczyszcza plaże. W: Proceedings of the Goldschmidt Conference, Boston, MA, USA, 12–17 sierpnia 2018 r.
Wang, K.; Ruan, J.; Pieśń, H.; Zhang, J.; Wo, Y.; Guo, S.; Cui, D. Biokompatybilność tlenku grafenu. Nanoskala Res. Lett. 2011, 6, 8. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Khan, I.; Saeed, K.; Khan, I. Nanocząstki: właściwości, zastosowania i toksyczność. Arab. J. Chem. 2017, 12, 908–931. [Google Scholar] [CrossRef]
Xia, T.; Kovochich, M.; Brant, J.; Hotze, M.; J. Sempf; Oberley, T.; Sioutas, C.; Yeh, J.I.; Wiesner, M.R.; Nel, A.E. Porównanie zdolności otaczających i wytwarzanych nanocząstek do indukowania toksyczności komórkowej zgodnie z paradygmatem stresu oksydacyjnego. Nano Lett. 2006, 6, 1794–1807. [Google Scholar] [CrossRef]
Kaptur, E. fulereny i mózgi ryb. Nanomateriały powodują stres oksydacyjny. Environ. Perspektywa zdrowia. 2004, 112, A568. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Brunet, L.; Lyon, D.Y.; Hotze, E.M.; Alvarez, P.J.J.; Wiesner, M.R. Porównawcza fotoaktywność i właściwości antybakteryjne fulerenów C60 i nanocząstek dwutlenku tytanu. Okolica. Sci. Technol. 2009, 43, 4355–4360. [Google Scholar] [CrossRef]
Uniwersytet Rice. "Nanorust" oczyszcza arsen z wody pitnej. Dostępne online: https://www.photonics.com/Articles/Nanorust_Cleans_Arsenic_From_Drinking_Water/p6/vo27/i198/a27388. (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Smith, J.L.; Ahluwalia, V.; J. Hurtado; Gore, R.K. Abstract Połącz się z Wileyem. 2021, tom 84, s. 1–3. Dostępne online: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/jctb.2002 (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Guzmán, K.A.D.; Taylor, M.R.; Banfield, J.F. Environmental risks of nanotechnology: National nanotechnology initiative funding, 2000–2004. Okolica. Sci. Technol. 2006, 40, 1401–1407. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Verma, A.; Gautam, S.; Bansal, K.; Prabhakar, N.; Rosenholm, J. Green Nanotechnology: Advancement in Phytoformula Research. Leki 2019, 6, 39. [Google Scholar] [CrossRef] [Wersja zielona]
Aithal, S.; Aithal, P.S. Zielona i ekologiczna nanotechnologia - koncepcje i perspektywy przemysłowe. Int. J. Manag. Technol. Soc. Sci. 2021, 6, 1–31. [Google Scholar] [CrossRef]
Bystrzejewska-Piotrowska, G.; Golimowski, J.; Urban, P.L. Nanocząstki: ich potencjalna toksyczność, odpady i zarządzanie środowiskiem. Waste Manag. 2009, 29, 2587–2595. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Mishra, P.K.; Pavelek, O.; Rašticova, M.; Mishra, H.; Ekielski, A. Rusztowania biomedyczne na bazie nanocelulozy w przyszłej biogospodarce: techno-prawna ocena stanu techniki. Front. Bioeng. Biotechnol. 2022, 9, 789603. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
Włodarczyk, R.; Kwarciak-Kozłowska, A. Nanocząstki z branży kosmetycznej i medycznej w aspekcie prawnym i środowiskowym. Zrównoważony rozwój 2021, 13, 5805. [Google Scholar] [CrossRef]
Agencja ds. Żywności i Leków. Wytyczne dla przemysłu: Bezpieczeństwo nanomateriałów w produktach kosmetycznych; Food and Drug Administration: Silver Spring, MD, USA, 2014. Dostępne online: https://www.fda.gov/regulatory-information/search-fda-guidance-documents/guidance-industry-safety-nanomaterials-cosmetic-products (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Współpraca międzynarodowa w zakresie regulacji kosmetyków. Podejście ICCR do bezpieczeństwa nanomateriałów w kosmetykach. Dostępne online: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/HTML/?uri=CELEX:52021DC0403&from=EN (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Opinia Komitetu Naukowego ds. Bezpieczeństwa Konsumentów w sprawie Basic Blue 99 (C59) Komitetu Naukowego ds. Bezpieczeństwa Konsumentów. Dostępne online: https://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_161.pdf (dostęp: 15 stycznia 2022 r.).
Zhang, D.; Arevalo-Gardini, E.; Mischke, S.; Zúñiga-Cernades, L.; Barreto-Chavez, A.; Aguila, J.A. Del Wypróbuj PMC Labs i powiedz nam, co myślisz. Dowiedz się więcej. Ann. Bot. 2006, 98, 647–655. [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed] [Wersja zielona]
Kumud, M.; Sanju, N. Produkty kosmetyczne napędzane nanotechnologią: komercyjne i regulacyjne kamienie milowe. Appl. Clin. Res. Clin. Regulacje dotyczące prób. Aff. 2018, 5, 112–121. [Google Scholar] [CrossRef]

Figure 1. Advantages of nanocosmeceuticals.

Figure 2. Proportions of different inorganic nanoparticles in cosmetics formulation.

Figure 3. Various nanoformulations used in the cosmetic industry.

Figure 4. Diseases associated with nanoparticle exposure [119].

Table 1. Different nanomaterials used for preparing cosmetics and cosmeceuticals.

S. No.	Nanomaterial	Advantage	Disadvantage	Uniqueness	Type of Cosmeceutical	Commercially Available Product	Reference
1.	Inorganic particles (TiO₂, ZnO)	Hydrophilic, biocompatible, safe, and stable	Pulmonary toxicity	Absorb/reflect UV light	Sunscreen	Phytorx UV Defense Sun Block SPF 100—Lotus Professionals	[16,17]
2.	Silica (SiO₂)	Hydrophilic, ↓ manufacturing cost	Pulmonary toxicity	Used as filler to ↑ the bulk of the cosmetic formulation	Lipstick	Face FWD >> Blush Stick—Sugar Cosmetics	[16]
3.	Carbon black	Light weight, ↑ chemical and thermal stability, and ↓ cost	Cytotoxicity; alters the phagocytic property of macrophages	Color pigment	Facemask	Face Masque—Carbon BAE	[16,18]
3.	Carbon black	Light weight, ↑ chemical and thermal stability, and ↓ cost	Cytotoxicity; alters the phagocytic property of macrophages	Color pigment	Mascara	Mascara Black—Lakme	[16,18]
4.	Nano-organic (tris-biphenyl triazine)	Powerful and photostable filter	Hazardous to the aquatic environment	Most efficient UVB and UVA 2 filter	Sunscreen	Extra UV Gel—Allie	[16,19]
5.	Nano-hydroxyapatite	Dental desensitizer and polish remineralization of teeth	Very brittle nature	Safe in pediatric toothpaste	Toothpaste	Kinder Karex Hydroxyapatite	[16,20,21]
5.	Nano-hydroxyapatite	Dental desensitizer and polish remineralization of teeth	Very brittle nature	Safe in pediatric toothpaste	Toothpaste	APAGARD M plus—Sangi	[16,20,21]
6.	Gold and silver nanoparticles	Uniform shape, size, and branch length; tuned pharmacokinetics and biodistribution; antibacterial and antifungal activity; and chemical stability	Damages human cells and DNA at high doses; pulmonary toxicity	Surface-enhanced Raman scattering	Facemask	Gold Radiance Peel Off Mask–VLCC	[16,21,22,23]
6.	Gold and silver nanoparticles			Surface-enhanced Raman scattering	Anti-aging cream	Nano Gold Firming Treatment—Chantecaille	[16,21,22,23]
7.	Buckyballs (buckminsterfullerene/C60)	Exhibits antioxidant activity, thermostability, and photostability; prevents many skin problems related to oxidative stress	Pulmonary toxicity; damages brain tissues; highly hydrophobic	Potent scavenger of free radicals	Face cream	Brightening Essence—Juva Skincare	[24,25,26]

Table 2. Nanoformulations used for preparing various cosmeceuticals.

S. No.	Nanoformulation	Advantage	Disadvantage	Uniqueness	Type of Cosmeceutical	Commercially Available Product	Reference
1.	Nanoliposomes	Biodegradable, biocompatible, amphiphilic, and ↑ skin penetration	May trigger an immune response, ↓ medication stacking, ↓ reproducibility, and physicochemical flimsiness	Ability to compartmentalize and solubilize both hydrophilic and lipophilic materials	Moisturizer	Dermosome—Microfluidics	[16,23,57]
1.	Nanoliposomes				Anti-wrinkle cream	Capture Totale—Dior	[16,23,57]
2.	Niosomes	↑ Efficiency, penetration, bioavailability, and stability of drugs	↑ Cost of production, physical and chemical instability, leakage of the drug, time-consuming production	Surface development and alteration are extremely simple due to presence of useful functional groups on the hydrophilic head	Anti-aging cream	Lancome—Loreal, Paris^®	[58]
3.	Ethosomes	↑ Efficiency and penetration of cosmetic delivery into the skin	Poor yield problems, ↓ stability, and possibility of coalescence	Consist of a relatively high percentage of ethanol	Moisturizer	Supravir Cream—Trima, Israel	[59,60]
4.	Sphingosomes	Reestablishment of barrier function of skin and repair of dehydrated and damaged skin	Poor entrapment efficiency and expensive	Consist of sphingolipid, which makes them more stable than phospholipid liposomes	Anti-cellulite cream	Noicellex—NTT, Israel	[58,61]
5.	Solid lipid nanoparticles (SLNs)	↑ Duration of action, ease of large-scale production, ↑ bioavailability and biodegradability	↓ Shelf life, decreased drug encapsulation	Crystalline in nature, ↑ drug loading matrix; consists of solid lipid	Perfume and cream	Chanel Allur	[16,62,63]
6.	Nanostructured lipid carriers (NLCs)	↑ Shelf life, ease of large-scale production	↓ Duration of action, higher drug encapsulation	The matrix consists of a blend of solid and liquid lipids	Face spa cream	Dr. Rimpler—Cutanova	[16,62]
7.	Nanocapsules	Protection of ingredients, masking of undesirable odors, resolution of incompatibility issues between formulation components, sustained release formulation	Additional purification step is required after nanocapsule formulation	Formation of micelles and amphiphilic in nature	Anti-wrinkle cream	Primordiale Intense—L’Or’ea	[16,21,64]
7.	Nanocapsules			Formation of micelles and amphiphilic in nature	Hair care	Nano Collagen—Braziliss	[16,21,64]
8.	Dendrimers	↑ Solubility of the lipophilic drug, controlled-release drug formulation, and maintenance of the stability of the drug in cosmetic formulations	Not good materials for hydrophilic drugs, cellular toxicity, ↑ manufacturing cost	↑ Shelf life of the cosmetic formulation	Sunscreen	Topical Resveratrol Formulation	[16]
9.	Nanoemulsions	Transparent, stable, and amphiphilic	Preparation is difficult in cosmetic formulations, acid-sensitive, and ↓ duration of action	Creams containing nanoemulsions do not show problems of inherent creaming, flocculation, coalescence, or sedimentation	Body lotions, skin creams, balsams, salves, and gels	Cosmeceutical Vitamin A, D, E, K—Vitalipid	[16,64]
9.	Nanoemulsions	Transparent, stable, and amphiphilic			Moisturizer	Nano Emulsion Multi-PeptideMoisturizer—Hanacure	[16,64]
10.	Nanocrystal	↑ Drug solubility, particle distribution, adhesiveness, dissolution rate, skin penetration of poorly water-soluble drugs	Possibility of aggregation, not appropriate for aqueous APIs, only stable to a certain extent	100% drug loading ability	Moisturizer	Nano-In Hand and Nail Moisturizing Serum and Foot Moisturizing Serum—Nano-Infinity Nanotech	[21,36,65,66,67]
10.	Nanocrystal			100% drug loading ability	Toothpaste	Nano WhiteningToothpaste—Whitewash	[21,36,65,66,67]

Table 3. List of patents related to cosmeceuticals.

S. No.	Patent No.	Country	Title	Application	Proof of Concept
1.	CN100386064C	China	Biological wave nano-bioactive skin protection product	↑ Microcirculation of the skin, hence ↑ metabolism and activation of cells, thereby improving the quality and activity of the skin, wherein vitamin E and ginsenosides can prevent skin aging and nourish the skin with good freckle removal effects. Prevents skin aging, nourishes the skin, and has ultraviolet resistance capacity.	A biological wave nano-bioactive skin protectant product comprising nanoparticles of ZrO₂ and ZnO, vitamin E, and biological wave functional materials, such as ginsenosides and bioactive materials
2.	KR101224378B1	South Korea	Composite Pigment for cosmetic compositions and manufacturing method and manufacturing apparatus thereof	Complexing nanosized pigment particles (shell particles) to the surface of the extender pigment (core particles) to prevent reaggregation of nanosized pigment particles as shell particles and absorption into the human body	A composite pigment for cosmetics and a method for its manufacturing, wherein the composite pigment for cosmetics is coated with shell particles by physical pressure on the surface of the core particles
3.	CN106660812A	China	Porous silica particles, a method for producing same, and cosmetic compounded with same	Porous silica particles in a cosmetic formulation act as a texture enhancer	This provides porous silica particles with a small specific surface area and a large pore volume, provides a method for producing the particles, and provides a cosmetic in which porous silica particles are present
4.	BR102015012999A2	Brazil	Composition, the process of preparation and use of nanocosmetic based on arnauba wax and quercetin with moisturizing, antioxidant and photoprotective action	A nanoparticle of carnauba wax lipid incorporating quercetin with 3-fold higher effectiveness as moisturizer, photoprotector, and antioxidant	The present invention describes a composition and process for the preparation and use of nanocosmetics consisting of lipid nanoparticles formulated with carnauba wax and quercetin incorporated into cosmetic formulations in gel, cream, lotion, or gel–cream forms
5.	KR101578466B1	South Korea	Porous sphere type zinc oxide powder of nanosize, manufacturing method thereof and color cosmetic composition using the same	Provides a spherical porous zinc oxide powder having a uniform particle size which ↑ the use by ↓ the opacity of the powder	The present invention relates to a spherical porous zinc oxide powder at the nano-scale, a process for its production, and a color cosmetic composition containing the same
6.	KR20120091509A	South Korea	Nano-emulsion containing niacinamide and cosmetic composition comprising the same	A cosmetic composition containing niacinamide-containing nanoemulsions is provided to ↑ the transdermal absorption of niacinamide and to effectively and safely treat dry skin	Associated with niacinamide-containing nanoemulsion and a cosmetic formulation comprising the same
7.	KR101528741B1	South Korea	Silica-containing complex nanoparticles and hydrogel moisturizing patches comprising the same	Silica/zwitterionic polymer complex nanoparticles are able to strongly bind to moisture and accordingly ↓ vaporization speed, thereby having the effects of maintaining moisture and reinforcing the skin barrier	A silica/zwitterionic polymer complex nanoparticle, a manufacturing method thereof, and a hydrogel moisturizing patch
8.	US9700042B2	USA	Nanoformulation of musk-derived bioactive ingredients for nanocosmetic applications	Nanoformulation is applicable to cosmetic and textile manufacturing for providing fragrance and antimicrobial properties in cosmetic and textile products	Nanocarrier composition consists of hyaluronic acid (15–25%) and fatty acids (50–70%) cross-linked with ultra-low-molecular-weight chitosan (15–25%) incorporating isolated compounds from musk and their combinations
9.	CN102274129A	China	Nano-sized core-shell composite material used for cosmetics and preparation method thereof	The composite material has sun-screening and moisturizing functions and dispersibility	The invention comprises a nanosized core–shell composite material composed of titanium oxide and zinc oxide based on the integration of characteristics of the 2 compounds, belonging to the field of skincare cosmetic chemicals
10.	BR102015021346B1	Brazil	Anti-inflammatory, healing and moisturizing tropic cosmeceutical formulation with active ingredients from Atallea Speciosa mart. Ex spreng (Babacu)	Provides anti-inflammatory, healing, and moisturizing activity and may be an alternative and/or therapeutic complement in the treatment of inflammation, tissue healing, and skin hydration processes	Topical anti-inflammatory, healing, and moisturizing cosmetic formulation with active ingredients of Atallea speciosa Mart. ex Spreng (babaçu) as plant bioactive compounds containing standardized mesocarp extract and almond oil capable of providing anti-inflammatory, healing, and moisturizing activity
11.	TW201143840A	Taiwan	Compositions and methods for providing ultraviolet radiation protection	Provides excellent UV protection	Sunscreen compositions and related methods that can include a cosmetically acceptable carrier and a multitude of nanoparticles dispersed in the carrier
12.	KR20120058795A	South Korea	Cosmetic composition containing carbon dioxide with nanopore	Provides excellent UV protection	Contains titanium dioxide to ensure high adhesion to the skin and excellent UV protection ability
13.	KR101191268B1	South Korea	Capsule composition contained nano inorganic particles for sunscreen product by hydrogel-forming polymers and manufacturing method thereof	Used to prevent skin penetration of nano-inorganic particles, as deep tissue penetration of nanoparticles results in various types of toxicity	Contains nano-inorganic particles providing UV protection and a method for manufacturing to form a thin hydrogel film
14.	CN108401417A	China	Including improving the cosmetics of nano-particles and preparation method thereof of active principle containing whitening	Excellent nanoparticle for ↑ active principle containing whitening with long-term stability and cutaneous permeation of active principle	A cosmetic incorporating nanoparticles for ↑ active principle with skin-whitening effects; in more detail, the composition functions by ↑ the nanoparticle solubility to hydrophobic whitening active principle via micellization
15.	CN104958189B	China	Light-sensitive color-matching makeup-removal-preventing nanopowder composition and application thereof in cosmetics	The novel skincare product can selectively reflect or scatter external light, only allows skin color light to enter skin, modifies dark skin and uneven surface shadows, and enables the skin to be bright and glossy	A light-sensitive color-matching makeup-removal-preventing nanopowder composition and a preparation method of the composition in cosmetics and application in cosmetics
16.	KR20190085395A	South Korea	Patch composition comprising dog bone gold nano rod, graphene oxide or charcoal	The patch composition can be used as a patch, gel mask, and mask pack with excellent drug delivery into the skin and serves the function of causing an exothermic reaction when activated by LED light source having a wavelength of 700–1200 nm in the near-infrared region	A patch composition containing dog bone gold nanorod or charcoal or graphene oxide having ↑ visible light absorption; it can be used as a mask pack, having the effect of ↑ the drug delivery efficiency into the skin by implementing the target photothermal effect temperature of 41–45 °C by using an exothermic reaction
17.	CN107001774B	China	Positive spherical monodisperse nanoparticle polyester resin water system dispersion and manufacturing method, positive spherical monodisperse nanoparticle polyester resin particle and cosmetics	Provides a kind of cosmetic that has good ductility in which there is good water resistance, softening skin	A novel technical method that is simple and inexpensive, steadily obtains useful positive spherical monodispersed nano-particle polyester resin particles and and water system dispersion
18.	CN102958505B	China	Nanofiber laminate sheet	Appropriately used as a sheet-shaped make-up cosmetic	A nanofiber laminate sheet consisting of a layer of nanofibers composed of a water-insoluble polymeric compound, and a layer of a water-soluble polymeric compound includes a cosmetic component/a medicinal component
19.	KR20130134580A	South Korea	Cosmetic compositions and layer comprising ultra-thin carbon	The thin-layer-laminated structure forms a coating film of the cosmetic composition on the skin, thereby having structural effects of making the active ingredients of the cosmetic composition useful for a long time and exhibiting excellent physical properties through a synergy effect	A cosmetic composition containing an ultra-thin carbon material having a surface diameter of 5–50 μm, which is a plate-type material made from graphite and has 1–10 molecular layers.
20.	KR20140030395A	South Korea	The sunblock through hybrid of nanoparticle of a metal compound, the process for producing thereof, and the cosmetic utilizing thereof	Excellent UV protection	A sunblock agent formed by hybridization of nanoparticles of a metal compound, a process for producing the same, and cosmetic products utilizing the sunblock. More specifically, an organic and inorganic hybrid sunblock causes organic and inorganic hybridization by binding metal oxide nanoparticles of TiO₂ or ZnO with one or more types of silane
21.	TW200846027A	Taiwan	Nanocomposite pigments in a topical cosmetic application	↑ Aesthetics and skin appearance	Introduction and the preparation of nano-pigments, with their role in ↑ aesthetic properties and skin appearance
22.	US20100003291A1	USA	Nano-particles for cosmetic applications	↑ Characteristics of nanocosmetics and nanocosmeceuticals	Nanocosmetic and nanocosmeceutical preparations and their role in ↑ characteristics by improving the shortcomings of the traditional cosmetic preparation
23.	CN101909580A	China	The Nanoparticulate compositions of enhanced color are provided to cosmetic formulations	↑ Aesthetic properties, specifically color and skin appearance	The pharmaceutical composition comprises 1 or more pigments and the method for ↑ the external appearance of the biological surface by the optical characteristics
24.	TW200533379A	Taiwan	Healthcare and cosmetic compositions containing nanodiamond	↑ Mechanical strength of the cosmetic formulation	Shows ↑ binding capacity with the biological system and thus ↑ its mechanical strength; used in a variety of cosmetic formulations such as shampoo, nail polish, deodorants, eyeliners, etc.
25.	KR20120058795A	South Korea	Cosmetic composition containing carbon dioxide with nanopore	Outstanding UV skin protectant due to good adhesive properties	Formulation containing 0.1–10 wt % TiO₂ having a size in the range of 200–500 nm, providing protection against UV radiation and making the formulation softer
27.	CA3124455A1	Canada	Microparticles of cellulose nanocrystals with pigment nanoparticles bound thereto and method of production thereof	Preparation of several nanocosmeceuticals and nanocosmetics	Microparticles are formed by clustering nanocrystals and nanoparticle pigments, which are absorbed on the surface of nanocrystals
28.	CN102112100B	China	Preparation of cationic nanoparticles and personal care compositions comprising said nanoparticles	Used as an antimicrobial agent in the cosmetic preparation	Utilization of cationic nanoparticles in the cosmetic formulation and their method of preparation and applications
29.	KR100740275B1	South Korea	Method for preparing zinc oxide powder with nanosize	UV protectant with ↑ transparency and adhesiveness	Method of preparation of nano-range ZnO particles by one-step wet preparation and their application in cosmetics
30.	KR100785484B1	South Korea	Base composition encapsulating high concentration of idebenone with nano sizes, its manufacturing method thereof, and cosmetic compositions containing it	Easily alter the viscosity of the cosmetic and hence ↑ the efficiency of production with ↓ cost	Method of preparation and application of the nanoencapsulation of ↑ concentration of idebenone in a bioactive base for cosmetics production
31.	WO2021144889A1	WIPO (PCT)	Nanobubble-containing cosmetic	Preparation of stable nanobubble solution	Introduction of nanobubble solution in the cosmetic formulation as an active ingredient
32.	KR101436540B1	South Korea	UV protection cosmetic composition comprising titania nanorod	UV protectant and transparency in cosmetics	Synthesis of a cosmetic formulation comprising titania nanorods as a potential sun protectant
33.	CN102397168B	China	Flexible nanoliposomes with charges for cosmetics and preparation method thereof	↑ Stability, permeability, efficiency, retention time, and action of the active ingredients	Introduction to flexible nanoliposomes and their utilization in the cosmetic formulations

Table 4. Comparison of regulation of cosmetics/cosmeceuticals in the USA, the European Union, and India [7].

Country	Regulatory Authority	Rules	Approval (Premarket)	Labeling	Labeling Declarations	Language of Label	Expiry Date	Safety	Warning
USA	USFDA	Food, Drug, and Cosmetic Act	No specific requirement	Must conform with the FP&L and FD&C	21 CFR 701 and 740 of USFDA	English	Not required	Manufacturer responsibility	On the primary display panel
EU	EMEA	Council Directive 76/768/EEC	No specific requirement	Based on Council Directive	Cosmetic Directive, Article 6	National or member state	If the stability is <30 months → Date of minimum stability is mentioned; If stability is >30 months → days/months/years after opening is mentioned	Information file of the product is being maintained by the manufacturer	On both outer and inner label
India	CDSCO	Drugs and Cosmetics Act, 1940	Required under the state government licensing	Comply with D&C rules 1945—Part XV	BIS and PCRO	English	It should have “Use before date”	The records of the product’s safety must be maintained by the manufacturer	On inner label

Uwaga wydawcy: MDPI pozostaje neutralne w odniesieniu do roszczeń jurysdykcyjnych w opublikowanych mapach i powiązaniach instytucjonalnych.

© 2022 przez autorów. Licencjobiorca MDPI, Bazylea, Szwajcaria. Ten artykuł jest artykułem z otwartym dostępem rozpowszechnianym na warunkach licencji Creative Commons Uznanie autorstwa (CC BY) (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/).

Udostępnianie i cytowanie

Styl MDPI i ACS

Gupta, V.; Mohapatra, S.; Mishra, H.; Farooq, Stany Zjednoczone; Kumar, K.; Ansari, M.J.; Aldawsari, M.F.; Alalaiwe, A.S.; mgr Mirza; Iqbal, Z. Nanotechnologia w kosmetyce i kosmeceutykach – przegląd najnowszych osiągnięć. Żele 2022, 8, 173. https://doi.org/10.3390/gels8030173

Styl AMA

Gupta V, Mohapatra S, Mishra H, Farooq U, Kumar K, Ansari MJ, Aldawsari MF, Alalaiwe AS, Mirza MA, Iqbal Z. Nanotechnologia w kosmetyce i kosmeceutykach – przegląd najnowszych osiągnięć. Żele. 2022; 8(3):173. https://doi.org/10.3390/gels8030173

Styl Chicago/Turabian

Gupta, Vaibhav, Sradhanjali Mohapatra, Harshita Mishra, Uzma Farooq, Keshav Kumar, Mohammad Javed Ansari, Mohammed F. Aldawsari, Ahmed S. Alalaiwe, Mohd Aamir Mirza i Zeenat Iqbal. 2022. "Nanotechnologia w kosmetykach i kosmeceutykach – przegląd najnowszych osiągnięć" Żele 8, nr 3: 173. https://doi.org/10.3390/gels8030173

Znajdź inne style

Zauważ, że od pierwszego numeru z 2016 roku czasopismo to używa numerów artykułów zamiast numerów stron. Zobacz więcej szczegółów tutaj.

Metryki artykułów

Cytatów

Crossref

27

Web of Science

19

Scopus

23

PubMed

7

PMC

8

Google Scholar

[kliknij, aby zobaczyć]

Statystyki dostępu do artykułów

Aby uzyskać więcej informacji na temat statystyk czasopisma, kliknij tutaj.

Wiele żądań z tego samego adresu IP jest liczonych jako jeden widok.

Menu artykułu

Nanotechnologia w kosmetyce i kosmeceutykach – przegląd najnowszych osiągnięć

Abstrakt

1. Wstęp

2. Nanomateriały stosowane w produktach kosmetycznych

2.1. Cząstki nieorganiczne

2.1.1. Ditlenek tytanu i tlenek

2.1.2. Nanocząstki złota i srebra

2.1.3. Krzemionka (SiO2)

2.1.4. Sadza

2.1.5. Nano-hydroksyapatyt

2.2. Nanoorganiczne (tris-bifenylotriazyna)

2.3. Kulki Bucky'ego (Buckminsterfullerene/C60)

2.4. Postanowienia różne

3. Systemy nanoleków stosowane w kosmetykach

3.1. Nanoliposomy

3.2. Etosomy:

3.3. Stałe nanocząstki lipidowe (SLN) i nanostrukturalne nośniki lipidów (NLC)

3.4. Nanokapsułki

3.5. Dendrymery

3.6. Nanokryształy

3.7. Kubosomy

3.8. Nanoemulsje

3.9. Nanocząstki micelarne

4. Zagrożenia dla zdrowia związane z nanokosmeceutykami

5. Zagrożenia dla środowiska związane z nanocząstkami

6. Wytyczne regulacyjne dotyczące kosmetyków i kosmeceutyków

6.1. Agencja ds. Żywności i Leków (FDA): Wytyczne dotyczące bezpieczeństwa przemysłowego nanomateriałów w produktach kosmetycznych

6.2. Współpraca międzynarodowa w zakresie regulacji kosmetyków (ICCR): sprawozdanie grupy roboczej ICCR – podejścia do bezpieczeństwa nanomateriałów w kosmetykach

6.3. Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (SCCS): Wytyczne dotyczące oceny bezpieczeństwa nanomateriałów w kosmetykach

6.3.1. Definicja nanomateriału

6.3.2. Charakterystyka materiału

6.3.3. Ocena narażenia

6.3.4. Identyfikacja zagrożenia/charakterystyka dawka–odpowiedź

6.3.5. Ocena bezpieczeństwa

6.4. Porównanie przepisów dotyczących kosmetyków/kosmeceutyków w różnych krajach

6.4.1. Stany Zjednoczone Ameryki

6.4.2. Unia Europejska

6.4.3. Indie

7. Wnioski i przyszły kierunek

Wkład autora

Finansowania

Oświadczenie Institutional Review Board

Oświadczenie o świadomej zgodzie

Oświadczenie o dostępności danych

Podziękowania

Konflikt interesów

Odwołania

Udostępnianie i cytowanie

Metryki artykułów

Cytatów

Statystyki dostępu do artykułów

Dalsze informacje

Wytyczne

Inicjatywy MDPI

Śledź MDPI

2.1.3. Krzemionka (SiO₂)