Słabnące Słońce natychmiast obala twierdzenia alarmistów klimatycznych o niekończącym się wzroście temperatur

Informacyjny.kim

W ostatnich latach Słońce jest w najsłabszym stanie od ponad wieku.

Niska aktywność słoneczna wpływa na pogodę / klimat Ziemi poprzez kilka różnych mechanizmów, z których najbardziej zauważalnym jest wpływ na prądy strumieniowe.

Prądy strumieniowe to wąskie pasma silnego wiatru w górnych poziomach atmosfery. Na Ziemi istnieją cztery główne prądy strumieniowe: dwa polarne prądy strumieniowe w pobliżu bieguna północnego i południowego oraz dwa subtropikalne prądy strumieniowe bliżej równika.

Niska aktywność słoneczna prowadzi do słabszego, bardziej meandrującego prądu strumieniowego. Może to prowadzić do zimnych zatrzasków w jednym regionie świata, ale jednocześnie powodować cieplejsze okresy w innym.

Ale dyskusja na temat skutków aktywności słonecznej nie jest już dozwolona w debatach naukowych na temat klimatu lub pogody.

Wielkie minimum słoneczne: przyszłość wygląda na zimną

Autor: Cap Allon

W ostatnich latach Słońce było w najsłabszym stanie od ponad wieku, a dwa ostatnie cykle słoneczne (24 i 25) są najsłabszą parą od ponad 200 lat, od czasu Minimum Daltona.

Ujawnia to liczba plam słonecznych (pokazana poniżej) – świetny barometr aktywności słonecznej:

Jak pokazano powyżej, ostatni ukończony cykl słoneczny (24) zakończył się bardzo podobnie do Minimum Stulecia (≈1880-1914) – poprzedniego wielocyklowego okresu niskiej wydajności, znanego również jako Wielkie Minimum Słoneczne („GSM”).

Wielkie Minima Słoneczne same w sobie mogą również mieć różną głębokość i długość, a co najważniejsze dla wszystkich mieszkańców Ziemi, czynniki te określają dotkliwość towarzyszącego „globalnego ochłodzenia”.

Centennial Minimum było skromnym GSM.

I odwrotnie, jednym z najsilniejszych w historii było minimum Maundera (1645-1715), które, jak udokumentowała NASA, wysłało Europę i Amerykę Północną w „głęboki zamrożenie”:

Od 1650 do 1710 roku temperatury na dużej części półkuli północnej spadły, gdy Słońce weszło w spokojną fazę, zwaną obecnie Minimum Maundera. W tym okresie na powierzchni Słońca pojawiło się bardzo niewiele plam słonecznych, a ogólna jasność Słońca nieznacznie spadła. Już w środku chłodniejszego niż przeciętnie okresu zwanego małą epoką lodowcową, Europa i Ameryka Północna pogrążyły się w głębokim zamrożeniu: alpejskie lodowce rozciągały się na terenach uprawnych w dolinach; lód morski pełzał na południe od Arktyki; a słynne kanały w Holandii regularnie zamarzały – wydarzenie, które dziś jest rzadkością.Chłodne temperatury podczas minimum Maundera, NASA, 15 listopada 2006

Powyższe fakty nie są już dozwolone w debatach naukowych głównego nurtu, a ich przywoływanie powoduje, że natychmiast odrzucasz cię jako teoretyka spiskowego. Historia jednak bardzo źle postrzega tę cenzurę, prawdopodobnie postrzegając ją jako ilustrację niebezpieczeństw propagandy.

Odkrycie, jak się wydaje, nie jest już mile widziane w dziedzinie nauki o klimacie, najwyraźniej wiemy wszystko, co trzeba wiedzieć. Ale w rzeczywistości to tłumienie jest koniecznością, jeśli pociąg antropogenicznego globalnego ocieplenia („AGW”) ma nadal się toczyć. Wygląda na to, że powrót cyklicznie słabnącego Słońca natychmiast zmiażdżyłby twierdzenia alarmistów o niekończącym się wzroście temperatury w dół przysłowiowej patelni.

System klimatyczny jest niezwykle złożony; Twierdzenie, że jest inaczej, obnaża oślepiającą ignorancję.

Przykład: Podczas gdy ogólne trendy temperaturowe na Ziemi są chłodniejsze podczas długotrwałych okresów niskiej aktywności słonecznej, nie wszystkie regiony doświadczają chłodu. Jak pokazano na mapie minimalnej rekonstrukcji MAUNDER NASA (pokazanej poniżej), obszary takie jak Arktyka, Alaska i Północny Atlantyk faktycznie ocieplają się podczas okresów „globalnego” ochłodzenia.

Można argumentować, że jest to zgodne z tym, co widzimy dzisiaj i, w przeciwieństwie do bezpodstawnej teorii wzmocnienia polarnego, może wyjaśnić, dlaczego Arktyka się ociepla, podczas gdy Antarktyda się ochładza.

Słońce przechodzi również przez Wielkie Maksima Słońca, okresy niezwykle wysokiej aktywności słonecznej.

Najnowsze maksimum, The Modern Maximum, trwało od 1914 roku – końca Minimum Stulecia – do 2007 roku.

Globalne temperatury wzrosły w tym okresie („globalne ocieplenie”) i dopiero niedawno, po wieloletnim opóźnieniu prawdopodobnie związanym z inercją oceanu, zaczęły grozić powrotem spadku.

Czytaj więcej: Hunga-Tonga Driven Temperature Spike? Electroverse, 3 sierpnia 2023 r.

Wracając do minionych Wielkich Minimów Słonecznych, Minimum Daltona było kolejnym kluczowym. Trwała od 1790 do 1820 roku i jest wyraźnie widoczna na poniższym wykresie plam słonecznych:

Podobnie jak głębszy Maunder przed nim, Daltonowie przynieśli okres niższych niż przeciętne globalnych temperatur.

Dokumentacja historyczna ujawnia, że na przykład stacja Oberlach w Niemczech doświadczyła 2^oSpadek C w ciągu zaledwie 20 lat, który zniszczył produkcję żywności w kraju i doprowadził do powszechnych trudności, a ostatecznie głodu.

Mechanika

Niska aktywność słoneczna wpływa na pogodę / klimat Ziemi za pomocą wielu różnych mechanizmów.

Najbardziej zauważalnym skutkiem jest zmniejszenie energii wchodzącej do prądów strumieniowych, co zmienia zwykły silny i prosty przepływ STREFOWY dżety na słaby i falisty MERIDIONAL.

W zależności od tego, po której stronie strumienia się znajdujesz, oznacza to, że czeka Cię anomalnie zimna lub ciepła pogoda i/lub okres niezwykle suchych lub mokrych warunków:

Jest to zjawisko od dawna przewidywane przez tych, którzy badają Słońce i jest to prognoza nasilenia się wraz z pogłębianiem się Wielkiego Minimum Słonecznego.

Czytaj więcej: Wyjaśnienie: Niska aktywność słoneczna i „południkowy” przepływ prądu strumieniowego, Electroverse, 9 stycznia 2023 r

Wraz z wpływem niskiej aktywności słonecznej na prądy strumieniowe, inne mechanizmy „globalnego ochłodzenia” obejmują wielką koniunkcję, zarodkujące chmury promienie kosmiczne, a także wir Beauforta – i jego wpływ na AMOC, a więc na ogólny klimat.

W obliczu tych realiów wciąż zastanawiam się, czego potrzeba, aby Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu („IPCC”) i ich korporacyjne media przyznali, że to, co sprzedawali przez ostatnie 30 + lat, opierało się na wypaczonej ideologii, a nie na nauce.

Logika została teraz wypaczona do tego stopnia, że wybuchy epidemii arktyczne (przemianowane na wiry polarne) są teraz bezpośrednim wynikiem globalnego ocieplenia, tj. ocieplenie = ochłodzenie; że wskazywanie na przeszłe „zawodności klimatu” jest herezją; A blokady klimatyczne są całkowicie racjonalne.

Widzę, że drakońska przyszłość opisana przez Orwella materializuje się i obawiam się, że klimat będzie najmniejszym z naszych problemów w nadchodzących latach, ponieważ wydaje się, że sami zmierzamy do zniszczenia cywilizacji.

„Globalne gotowanie” lub „zmiana klimatu” wydają się być wymówką dla każdej polityki pozbawiania wolności, którą elity uznają za stosowną.

Jednak zamiast zjawiska „spowodowanego przez człowieka”, które można by opodatkować, postrzegane zmiany klimatyczne można w pełni wyjaśnić cyklicznym „wyboczeniem” prądów strumieniowych (strefowych do południkowych), które samo jest spowodowane atakiem historycznie niskiej aktywności słonecznej:

Wyjaśnienie: Niska aktywność słoneczna i „południkowy” przepływ prądu strumieniowego

.