WHO, Gates i Johns Hopkins znów symulują pandemię

Katastrofalne skażenie – Catastrophic Contagion: czy mamy zacząć się bać?

Centrum Bezpieczeństwa Zdrowotnego Johnsa Hopkinsa, we współpracy z WHO oraz Fundacją Billa i Melindy Gatesów, przeprowadziło podczas dorocznego spotkania Grand Challenges w Brukseli 23 października 2022 roku ćwiczenie symulacyjne na wypadek wystąpienia pandemii pod nazwą Catastrophic Contagion (Katastrofalne skażenie).

W ćwiczeniu brało udział 10 obecnych i byłych ministrów zdrowia i wyższych urzędników zdrowia publicznego z Senegalu, Rwandy, Nigerii, Angoli, Liberii, Singapuru, Indii, Niemiec oraz Bill Gates, współprzewodniczącego Fundacji Billa i Melindy Gatesów.

Ćwiczenie symulowało serię spotkań rady doradczej WHO ds. zdrowia w sytuacjach kryzysowych, poświęconych fikcyjnej pandemii, rozgrywającej się w niedalekiej przyszłości. Uczestnicy zastanawiali się, jak zareagować na epidemię w jednej części świata, która następnie szybko się rozprzestrzeniła, stając się pandemią o wyższym wskaźniku śmiertelności niż COVID-19 i dotykając w nieproporcjonalnym stopniu dzieci i młodzież. Uczestnicy zostali postawieni przed wyzwaniem podjęcia pilnych decyzji politycznych przy ograniczonych informacjach i w obliczu niepewności. Każdy problem i wybór miał poważne konsekwencje zdrowotne, ekonomiczne i społeczne.

Przypomnijmy, że 8 października 2019r, 6 tygodni przez pojawieniem się informacji o zagrożeniu nowym koronawirusem, odbyło się w Nowym Jorku podobne globalne symulacyjne ćwiczenie pandemiczne pod nazwą EVENT201, na którym ćwiczony był „scenariusz symulujący spotkania grupy interesariuszy zarządzających pandemią (pod nazwą Rada ds. zagrożenia pandemicznego – Pandemic Emergency Board). Rada została w trybie pilnym zwołana przez Światowe Forum Ekonomiczne”. Również to cwiczenie symulacyjne zostało zorganizowane przez Centrum Bezpieczeństwa Zdrowotnego Johnsa Hopkinsa w partnerstwie ze Światowym Forum Ekonomicznym oraz Fundacją Billa i Melindy Gatesów. Wydarzeniu nadano nazwę Event201 bo, jak twierdzą eksperci Hopkinsa, każdego roku na świecie obserwuje się rosnącą liczbę zdarzeń epidemicznych wynoszącą ok 200 zdarzeń. Eksperci zgadzają się, że jest tylko kwestią czasu, kiedy jedna z tych epidemii stanie się globalną pandemią o potencjalnie katastrofalnych skutkach – „wydarzeniem 201”, i zarządzanie nim będzie wymagało współpracy wielu branż, rządów krajowych i kluczowych instytucji międzynarodowych. Celem ćwiczenia pandemicznego było więc określenie obszarów, w których kluczowym będzie partnerstwo publiczno-prywatne w odpowiedzi na ciężką pandemię, aby zmniejszyć konsekwencje gospodarcze i społeczne na dużą skalę.

Wnioski z ćwiczenia Catastrophic Contagion:

– przywódcy muszą przygotować się do podejmowania trudnych, krytycznie ważnych decyzji przy ograniczonych informacjach mimo niepełnych danych, dużej niepewności naukowej i potencjalnego oporu politycznego

– może się wydawać, że wszystkie krytyczne decyzje polityczne zostały rozwiązane podczas pandemii COVID-19, niestety podczas symulacji okazało się, że nadal są osoby, które mają wątpliwości na temat tego, czy państwa powinny wprowadzić ograniczenia w podróżowaniu lub zamykać szkoły, aby spróbować powstrzymać epidemię, która w nieproporcjonalnym stopniu dotykała dzieci. W tym ćwiczeniu pojawiło się zasadnicze pytanie: Jeżeli przyszłe pandemie będą miały znacznie większą śmiertelność niż COVID-19, lub na przykład będą dotykały głównie dzieci, to czy kraje podejmą lub powinny podjąć inne, silniejsze, wcześniejsze działania w celu ich powstrzymania i jakie to będą działania?   

– państwa powinny stworzyć globalną sieć profesjonalnych liderów zdrowia publicznego, którzy mogliby współpracować w celu poprawy gotowości i reagowania na epidemie oraz dążyć do osiągnięcia konsensusu w kwestiach naukowych przed kolejną epidemią oraz stworzenie międzynarodowej sieci krajowych liderów zdrowia publicznego. Przywódcy polityczni, którym powierzono zapewnienie bezpieczeństwa swoim obywatelom, mogliby skorzystać z konsensusu poglądów proponowanych przez taką grupę, zamiast podejmować improwizowane decyzje polityczne

– państwa powinny nadać priorytet działaniom mającym na celu zwiększenie zaufania do rządu i agencji zdrowia publicznego, poprawę komunikacji w zakresie zdrowia publicznego, zwiększenie odporności społeczeństw na dezinformacje oraz ograniczenie rozprzestrzeniania się szkodliwych, błędnych informacji: “w nadchodzących pandemiach powinniśmy spodziewać się jeszcze większych zakłóceń spowodowanych dezinformacją i błędnymi informacjami. WHO powinno być zaufanym źródłem na skalę światową i udostępniać informacje naukowe dotyczące zdrowia publicznego, ale nie powinniśmy oczekiwać, że sama będzie w stanie zwalczyć lub powstrzymać rozprzestrzenianie się tych błędnych informacji i dezinformacji. Rządy państw muszą współpracować, aby przygotować na zwalczanie tego zagrożenia za pomocą przepisów i procedur

– państwa członkowskie WHO powinny wzmocnić międzynarodowe systemy dzielenia się zasobami zdrowia publicznego. W czasie pandemii COVID-19 rozpoczęto globalną współpracę przez wprowadzenie programów takich jak ACT-Accelerator i COVAX. Jednak liderzy zdrowia publicznego nadal nie mają zaufania do obecnych metod sprawiedliwego podziału medycznych środków zaradczych podczas przyszłej pandemii. Zwiększony dostęp do ratujących życie terapii i szczepionek umożliwi wszystkim regionom świata ratowania życia w czasie pandemii. Dlatego musimy zwiększyć zdolności produkcyjne, dystrybucyjne i administracyjne na całym świecie, zwracając szczególną uwagę na kraje o słabej infrastrukturze. Powinno to nastąpić teraz, a nie w czasie narastającej pandemii.

Dla Centrum Bezpieczeństwa Zdrowotnego, instytutu należącego do Bloomberg School of Public Health, wchodzącego w skład Johns Hopkins University Catastrophic Contagion czy Event201 to nie jedyne przypadki przewidywania pandemicznej przyszłości. Centrum w 2017 roku opublikowało niezwykle ciekawą pracę pod tytułem „Pandemia SPARS 2025 – 2028: futurystyczny scenariusz dla osób odpowiedzialnych za komunikowanie o ryzyku w zdrowiu publicznym”, scenariusz mający na celu zilustrowanie wyzwań związanych z komunikacją ryzyka dla zdrowia publicznego, które mogą potencjalnie pojawić się podczas naturalnie występującego ogniska choroby zakaźnej, wymagającego opracowania i dystrybucji nowatorskich i/lub badanych leków, szczepionek, terapeutyków lub innych medycznych środków zaradczych (więcej o sprawie pod tym linkiem)

Ale były i inne ćwiczenia jak:

– Crimson Contagion 2019 – symulacja ostrzegająca o skutkach pandemii w USA, której scenariusz przewiduje wybuch epidemii nowej grypy na dużą skalę, która rozpoczyna się w Chinach i szybko się rozprzestrzenia, najpierw zostaje wykryty w Chicago w Stanach Zjednoczonych, a poprzez kontakt między ludźmi urasta do rozmiarów pandemii (https://www.nbcchicago.com/news/local/crimson-contagion-2019-simulation-warned-of-pandemic-implications-in-us/2243832/ , https://iem.com/pandemic-data-for-hhss-crimson-contagion-exercise/)

– Atlantic Storm, ćwiczenie symulacyjne z 2005 r. przeprowadzone przez Centrum Bezpieczeństwa Biologicznego Uniwersytetu Medycznego w Pittsburgu, Centrum Stosunków Transatlantyckich Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa oraz Transatlantycką Sieć Bezpieczeństwa Biologicznego, w którym wykorzystano fikcyjny scenariusz, który miał naśladować szczyt przywódców transatlantyckich zmuszonych do reakcji na atak bioterrorystyczny(https://www.centerforhealthsecurity.org/our-work/exercises/2005_atlantic_storm/index.html)

– CLADE X EXERCISE, ćwiczenie symulacyjne zorganizowane przez Centrum Bezpieczeństwa Zdrowotnego Johnsa Hopkinsa w 2018 r. w Waszyngtonie, którego celem było zilustrowanie strategicznych decyzji i polityk wysokiego szczebla, które Stany Zjednoczone i świat będą musiały podjąć, aby zapobiec pandemii lub zmniejszyć jej skutki, gdyby zapobieganie zawiodło (https://www.centerforhealthsecurity.org/our-work/exercises/2018_clade_x_exercise/index.html

– Dark Winter z czerwca 2001 r. przeprowadzona przez Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych, Johns Hopkins Center for Civilian Biodefense Studies, ANSER Institute for Homeland Security oraz Oklahoma City National Memorial Institute for Prevention Terrorism gra wojenna, w której badano bezpieczeństwo narodowe, kwestie międzyrządowe i wyzwania informacyjne związane z atakiem biologicznym na USA (https://www.centerforhealthsecurity.org/our-work/exercises/2001_dark-winter/about.html),

– Global Mercury, ćwiczeniez udziałem państw należących do GHSAG oraz Światowej Organizacji Zdrowia i Komisji Europejskiej. Przeprowadzone w ciągu 56 godzin pomiędzy 8 a 10 września 2003 roku, ćwiczenie miało na celu ocenę protokołów komunikacyjnych pomiędzy członkami GHSAG w obliczu wybuchu choroby zakaźnej. (https://www.hsdl.org/c/abstract/?docid=234582),

– Alice, ćwiczenie prowadzone przez Rząd Wielkiej Brytanii, i utrzymywane w tajemnicy (wg. Guardian) ćwiczenia modelujące wpływ epidemii koronawirusów prowadzone cztery lata przed epidemią Covid-19. Ćwiczenie Alice odbyło się w 2016 roku z udziałem urzędników Public Health England (PHE) oraz Department of Health and Social Care (DHSC) i przewidywało wybuch epidemii zespołu oddechowego Bliskiego Wschodu (Mers), który jest wywoływany przez koronawirusa (https://blogs.bmj.com/bmj/2021/10/11/exercise-alice-the-uk-government-did-test-the-response-to-a-coronavirus-but-why-are-we-only-discovering-this-now/ , https://www.theguardian.com/society/2021/jun/10/secret-planning-exercise-in-2016-modelled-impact-of-mers-outbreak-in-uk)

– LOCK STEP, scenariusz, w którym w wyniku pandemii powstaje świat ścisłej kontroli rządowej i autorytarnego przywództwa, przy ograniczonej innowacyjności i rosnącej presji na obywateli https://www.nommeraadio.ee/meedia/pdf/RRS/Rockefeller%20Foundation.pdf

Catastrophic Contagion, Event201, SPARS i inne scenariusze w symulacjach opierają się na identycznych rozwiązaniach i metodach jak te, które były wykorzystane podczas pandemii COVID-19: izolacja, kontrola przemieszczania się i swobód, cenzura, propaganda i przymusowe szczepienia ludności, oraz bazowanie na poczuciu strachu wywołanym przez media. Wszystko dla dobra ludzi.

Po Catastrophic Contagion Gates, WHO i Johns Hopkins konkludują: musimy rozszerzyć granice naszej zdolności do reagowania.